Ξεφυλλίζοντας βιβλία ιερά μια μέρα
έμαθα για ένα προφήτη που δεν έσκιαζε φοβέρα
Δεν είχε σφαίρα μαγική να βλέπει τα μελλούμενα
Ούτε μάσαγε φύλλα για να μιλά με υπονοούμενα

Zarquon, αρχαίος και μελλοντικός συνάμα,
Ποιος Σιντάρτα Γκαουτάμα, μάμα, λέμε πρώτο πράμα
Κράμα από νοστράδαμο και μάντη τειρεσία
Θά’λεγα μα ειχε πιστούς πέρα από κάθε γαλαξία

Τα κηρύγματα του χάθηκαν στην ιστορία
Κι έμεινε μόνο η ελπίδα για δευτέρα παρουσία
Τ'όνομα του αναφερότανε επί ματαίω
Από βρισιές εώς κραυγές στο σεξ και δεν τα παραλέω

Και η encyclopedia galactica από ενοχές
Που έχασε για Εκείνον όλες τις καταγραφές
Για λίγο αφαίρεσε απ'το γράμμα Ζήτα ολα τα λήμματα
Ώσπου ζηλωτές του ζωροαστρισμού κάναν διαβήματα

Θά’λεγε κανείς οτι τον είχανε ξεγράψει,
οι πιο πολλοί τον μνημονεύαν μα δεν πίστευαν στην πράξη
Πως θα τον δουν λοιπόν ξανά στη σφαίρα του μυθού περνά
Τον περιμένεις χρόνια όμως αυτός στο πουθενα

Και να στου σύμπαντος το τέλος σ΄ένα αντίστροφο big bang
Που θα εμφανιστεί στο πιο γαμάτο ρεστωράν
Συγχώρα με για την απότομη αλλαγή σε future tense
Μ'αυτά συνέβαιναν, συμβαίνουν, θα έχουν συμβεί το ξες,

Μέσα από καπνούς λοιπόν με στέμμα και μανδύα
Έκανε την εμφάνιση του προκαλώντας υστερία
Οι πιστοί του βίωσαν ονείρωξη θρησκευτική
"Ησυχία" είπε κάποιος "ν'ακούσουμε τι θα πει"

<<Συνέβησαν διάφορα, έμπλεξα, κάποια ευτράπελα
Όμως θα σας μιλησω τώρα έφτασα, τα κατάφερα
Πείτε μου λίγο μόνο πόσος χρόνος έχει μείνει;>>
Κι έτσι το σύμπαν χάθηκε μεμιάς στη σκοτοδύνη


Έψαξες να βρεις κάποιες πληροφορίες για μένα
Μα στη βικιπαίδεια ηταν ελιππή τα δεδομένα ως συνήθως
MC που ξεχωρίζει μες στο πλήθος
Οι φωστήρες όμως ξέρεις πάντα με κοιτούσαν μ'ύφος

Zarquon, μεγαλωμένος κάπου Κερατσίνι
Μα δεν εκπροσώπησα γειτονιά και πως να γίνει
Όταν από το 99 τόσοι αρλεκίνοι
Είχαν χωμένα για καλά τα μυαλά, στη ναφθαλίνη

Κάποια χρόνια μετα βρεθηκα με ενα mic στο χέρι
Διάλεξα κι ένα όνομα που δύσκολα κανείς προφέρει
Πρώτη μου προφητεία κι ήταν αυτοεκπληρούμενη
Εύκολα να μη με μάθουν γραφικοί και διανοούμενοι

Δεν ήμουνα του Ιεχωβά αλλά του Δαγοβά
Μάρτυρας που οι προγνώσεις του δεν πήγαιναν κουβά
Σε καμβά είπα πως θα βάψεις παρατώντας το γκραφίτι
Είδα και τη διαγραφή σου χρόνια πριν να γίνει κνίτη

Δεν προέβλεψα καποιου μετεωρίτη πτώση
Σου είπα μόνο οτί η tv σου θα σ’αποχαυνώσει
Και τσάμπα και βερεσέ σου έδωσα απλόχερα τη γνώση
Πριν το μαύρο απότομα μια μέρα να με πλακώσει

Μετρώντας στα χέρια μου τους ορούς είπα πως μάλλον
Πρέπει σ’άλλο περιβάλλον να βρεθώ προσωρινά
Πως να τον δεις λοιπόν ξανά στη σφαίρα του μύθου περνά
Περίμενες τον zarquon μα εγώ στο πουθενά

Έπεσα σε αδράνεια κι έμοιαζε νεκροφάνεια
Που γύρισα και πάλι με ρίμες ένα τσουβάλι
Δεν έπαιζε κοινό με στομα διάπλατα ανοιχτό
Δεν είχα στέμμα κ μανδύα ριχτό για να δειχτώ

Τώρα που οι ράπερς λένε για xanax και κωδείνη
Τείνουν να γίνουν κατεστημένο πλέον οι κρετίνοι
Ποιος δίνει ενα σκατό σκάω σα νιτρογλυκερίνη
Πείτε μου λίγο μόνο, ποσος χρόνος μου έχει μείνει;