Βήματα μικρά σε αυλάκια και κύτταρα ανάμεσα Σκέψεις που άμεσα, περνάνε και φεύγουνε μα άκουσα Πως είναι απόσταση απ'τ'αριστερό στο δεξί ημισφαίριο Και πως αν η μία τρακάρει την άλλη θα μοιάζει με βόλτα σε ναρκοπέδιο Τέλειο φαίνεται σχέδιο, ένα εγκεφαλικό ιντερμέδιο Επόμενη στάση μετωπιαίος, βαδίζω βραδέως, δε χάνω τον έλεγχο Μες στην υπόφυση πήρα απόφαση τις διακοπές μου να κάνω, ένα απλό πλάνο, Να με κοιτάξω για λίγο από πάνω, τ'απολαμβάνω Μέσα από τις συνειρμικές περιοχές διαδρομή, με διακλαδώσεις χιλιάδες Δέντρο με περικοκλάδες Διασχίζοντας οροσειρές και πεδιάδες, για δες, τόσες πληροφορίες, Τόσες πολλές θα βγουν ρίμες λες, είναι οι πιθανότητες limitless, Κι είναι δύσβατες περιοχές, κάπου εκεί στην παρεγκεφαλίδα Στα δεξια ξεραμένο αίμα , κάνω πως δεν είδα, αλλάζω σελίδα Πάω για μιά γύρα ακόμη, μέσα χαμός μα εσυ βλέπεις την κόμη Άπειροι δρόμοι ανοίγονται μπρος μου ξανά, κοίτα πως βρέθηκα μες στη broca Κέντρο ελέγχου του λόγου, ο λόγος που ο λόγος μου βγαίνει και ρέει Θέατρο του παραλόγου δεν παίζει, MRI σε οθόνη 4K Λέει ο μύθος πως είναι σε χρήση μόνο ένα μικρό ποσοστό Θεωρίες βλαμμένες, πασπαλισμένες μ’αέρα κοπανιστό Είπα να κλειστώ για λιγάκι σε μένα να βρω από το παζλ κομμάτια χαμένα, Τι με συνθέτει, τι με διαλύει, τι ν αποβάλλω από πάνω μου και να Δω τι με κάνει να γράφω ακόμα στιχάκια σε λεωφορεία και τρένα, Συναίσθημα και λογική ειρηνικά συνυπάρχουν κι ας τα'χεις για ξένα Κι έχω την αμυγδαλή να καλεί, και σήμα να δίνει, να δένει,να λύνει Τους νευροδιαβιβαστές να μου γνέφουν, να κλείνω το ματι στη σεροτονίνη Η ντόπα να φύγει ή να -μίνη, κάνω upgrade στη φαιά την ουσία, Τό'πε και o del χρόνια πριν ίσως κάποτε να'χει για όλους κάποια σημασία Και στου ιππόκαμπου την πανδαισία, μνήμες ανακαλώ για καλό, τα δεδομένα όλα ωφέλιμα, ξεκόλλα δε σπαταλώ το μυαλό Άκουσα "πού'σαι ρε μπρο;" κι απλά γύρισα, βρήκα αφορμή για να συστηθώ, Σε ακολουθία διακλαδωτών συνειρμών, κύριος zarquon αναφανδόν

Ξεφυλλίζοντας βιβλία ιερά μια μέρα έμαθα για ένα προφήτη που δεν έσκιαζε φοβέρα Δεν είχε σφαίρα μαγική να βλέπει τα μελλούμενα Ούτε μάσαγε φύλλα για να μιλά με υπονοούμενα Zarquon, αρχαίος και μελλοντικός συνάμα, Ποιος Σιντάρτα Γκαουτάμα, μάμα, λέμε πρώτο πράμα Κράμα από νοστράδαμο και μάντη τειρεσία Θά’λεγα μα ειχε πιστούς πέρα από κάθε γαλαξία Τα κηρύγματα του χάθηκαν στην ιστορία Κι έμεινε μόνο η ελπίδα για δευτέρα παρουσία Τ'όνομα του αναφερότανε επί ματαίω Από βρισιές εώς κραυγές στο σεξ και δεν τα παραλέω Και η encyclopedia galactica από ενοχές Που έχασε για Εκείνον όλες τις καταγραφές Για λίγο αφαίρεσε απ'το γράμμα Ζήτα ολα τα λήμματα Ώσπου ζηλωτές του ζωροαστρισμού κάναν διαβήματα Θά’λεγε κανείς οτι τον είχανε ξεγράψει, οι πιο πολλοί τον μνημονεύαν μα δεν πίστευαν στην πράξη Πως θα τον δουν λοιπόν ξανά στη σφαίρα του μυθού περνά Τον περιμένεις χρόνια όμως αυτός στο πουθενα Και να στου σύμπαντος το τέλος σ΄ένα αντίστροφο big bang Που θα εμφανιστεί στο πιο γαμάτο ρεστωράν Συγχώρα με για την απότομη αλλαγή σε future tense Μ'αυτά συνέβαιναν, συμβαίνουν, θα έχουν συμβεί το ξες, Μέσα από καπνούς λοιπόν με στέμμα και μανδύα Έκανε την εμφάνιση του προκαλώντας υστερία Οι πιστοί του βίωσαν ονείρωξη θρησκευτική "Ησυχία" είπε κάποιος "ν'ακούσουμε τι θα πει" <<Συνέβησαν διάφορα, έμπλεξα, κάποια ευτράπελα Όμως θα σας μιλησω τώρα έφτασα, τα κατάφερα Πείτε μου λίγο μόνο πόσος χρόνος έχει μείνει;>> Κι έτσι το σύμπαν χάθηκε μεμιάς στη σκοτοδύνη Έψαξες να βρεις κάποιες πληροφορίες για μένα Μα στη βικιπαίδεια ηταν ελιππή τα δεδομένα ως συνήθως MC που ξεχωρίζει μες στο πλήθος Οι φωστήρες όμως ξέρεις πάντα με κοιτούσαν μ'ύφος Zarquon, μεγαλωμένος κάπου Κερατσίνι Μα δεν εκπροσώπησα γειτονιά και πως να γίνει Όταν από το 99 τόσοι αρλεκίνοι Είχαν χωμένα για καλά τα μυαλά, στη ναφθαλίνη Κάποια χρόνια μετα βρεθηκα με ενα mic στο χέρι Διάλεξα κι ένα όνομα που δύσκολα κανείς προφέρει Πρώτη μου προφητεία κι ήταν αυτοεκπληρούμενη Εύκολα να μη με μάθουν γραφικοί και διανοούμενοι Δεν ήμουνα του Ιεχωβά αλλά του Δαγοβά Μάρτυρας που οι προγνώσεις του δεν πήγαιναν κουβά Σε καμβά είπα πως θα βάψεις παρατώντας το γκραφίτι Είδα και τη διαγραφή σου χρόνια πριν να γίνει κνίτη Δεν προέβλεψα καποιου μετεωρίτη πτώση Σου είπα μόνο οτί η tv σου θα σ’αποχαυνώσει Και τσάμπα και βερεσέ σου έδωσα απλόχερα τη γνώση Πριν το μαύρο απότομα μια μέρα να με πλακώσει Μετρώντας στα χέρια μου τους ορούς είπα πως μάλλον Πρέπει σ’άλλο περιβάλλον να βρεθώ προσωρινά Πως να τον δεις λοιπόν ξανά στη σφαίρα του μύθου περνά Περίμενες τον zarquon μα εγώ στο πουθενά Έπεσα σε αδράνεια κι έμοιαζε νεκροφάνεια Που γύρισα και πάλι με ρίμες ένα τσουβάλι Δεν έπαιζε κοινό με στομα διάπλατα ανοιχτό Δεν είχα στέμμα κ μανδύα ριχτό για να δειχτώ Τώρα που οι ράπερς λένε για xanax και κωδείνη Τείνουν να γίνουν κατεστημένο πλέον οι κρετίνοι Ποιος δίνει ενα σκατό σκάω σα νιτρογλυκερίνη Πείτε μου λίγο μόνο, ποσος χρόνος μου έχει μείνει;

Δέσμιοι των outfits σαν νά’μασταν στο ‘Αουσβιτς Μ’ελληνικά χειρότερα από του Ντούσαν Μπάγεβιτς Οι αναφορές μου στο ποδόσφαιρο τελειώνουν κάπως έτσι, έχω ν’ασχοληθώ μ’αυτό από εποχές Τόνι Σαβέβσκι, Στα χρόνια του γυμνασίου,σ’αθλήματα ομαδικά, λειτουργούσα σπασμωδικά, με της απόρριψης το φόβο, και ασχολήθηκες με ραπ εσύ μου λες με τις φοβίες αυτές βρήκες το θάρρος για να χειριστείς το λόγο; Γι’αυτό μου πήρε μονο 25 χρόνια φίλε μου, κοντά 60 tracks και μια δεκαετία μετά κι όμως δε μ’έχεις ακουστά, σωστά; μάλλον αυτοσαμποταρίστηκα, δίστιχα βγήκαν βιαστικά Τ’ομολογώ δεν ήμουν 100 τοις 100 εγώ κάποιες φορές μα κάποιος που ήθελα πως είμαι να με πείσω, και τώρα να’μαι πίσω με σκοπό την παρουσία μου στο χώρο με 2 λόγια ν’αναλύσω Δεν ξέρω αν προτιμούσα να’μαι σ'ενα γκρουπ λόγω παρέας είτε γιατί δεν έψηνα να με εκθέσω σόλο Κατά συνέπεια στη συνέχεια πορεύτηκα βολεύτηκα απλά κρατώντας ενός average mc το ρόλο Τα ραπ μου άλλες φορές απλοικά κι άλλες ακατανόητα πάλι να λέμε τ'αυτονόητα; Γράφω αυτά που θέλω εγώ ν'ακούω τον κώδωνα δεν κρούω για να τηρήσω με το ζόρι κάποιο κώδικα Κάθομαι στον καναπέ μου λες για πε και πέφτω πάλι στο πως νιώθω, τι βιώνω δες το απλά σα θεραπεία Εδώ βγαίνουν κουπλέ χωρίς τουπέ κι είναι σικέ το ματς ανάμεσα στην έκθεση και τη δημιουργία Κάπου στο 92 ένα εννιάχρονο παιδί με μια αφίσα των kriss kross κρεμασμένη στο πατρικό μου Δεν ήξερα τι μουσική ειν’αυτή ούτε είχα αντιληφθεί πως θά’βρισκα μια μέρα μ’εκείνη το διάολο μου Θα ήθελες να σου πω πως ειν’το γιατρικό μου ή το φάρμακο μου ή πως και καλά το κράτησα επ’ώμου Μα πόσες κλισεδιές κοινοτοπίες τρελές και τετριμμένες ρίμες καταλήγουνε συνήθως στο γραπτό μου Το στυλ του δρόμου bro μου θα’χα άλλωστε πεζός συνήθως, ή το concious rap ο δασκαλίσκος του χωριού με ύφος Πλήθος από σωτήρες, κόντρα για μένα ο ρόλος Λέω να πω αυτά που σκέφτομαι και never mind the bollocks Ονειροπόλος σε πραγματικότητα σκληρή, ψάχνω για σκέψη κριτική κι όχι γι’αυτόν που ακολουθεί τυφλά το hype Μου φτάνει μια κοινή οπτική κι όχι 200 like Δεν έγινα αυτός που παρακαλάει Με κολλητήρι και λίγο καλάι ρίμα κολλάει Ένας τζεντάι συναντάει το cobra kai never die Μες στο μυαλό είναι ταναπού λαό και σκέψεις τρέχουν σβελτα σε μια θεραπεία παρόμοια μ’αυτή των heltah skeltah Κάθομαι στον καναπέ μου λες για πε και πέφτω πάλι στο πως νιώθω, τι βιώνω δες το απλά σα θεραπεία Εδώ βγαίνουν κουπλέ χωρίς τουπέ κι είναι σικέ το ματς ανάμεσα στην έκθεση και τη δημιουργία

Έμαθα απο μικρός να μη χαλάω χατήρια Όλα να στα δίνω όσα ζητάς ζαφείρια και μπακίρια Μπας και νιώσω εγώ καλά μην έχεις τίποτα να πεις Μη σε κακοκαρδίσω και μου στεναχωρηθείς Τόσο πολύ που μ αρνηθείς και με κοιτάξεις με παράπονο παραπατώ στη σκέψη λες κι είσαι κάνα 5άχρονο Που βουρκωμένο στέκει και κρέμεται απ τα χείλια μου Το θετικό ν'ακούσει, μα βρίσκει στα καντήλια μου Μίλα μου, πες μου λίγο τι σ'απασχολεί Σε ταλαιπωρεί πολύ μια αδιάφορη σχολή Το τίναγμα της πεταλούδας, ο τυφώνας στο Μπαλί, Θες κάποιον να συμπεριλάβω στο τρίτο στάζω χολή Μπα να μου λείπει, σόρρυ μα θα σ'αφήσω με τη λύπη, χολή κατά παραγγελία φαίνεται γελοία, να κάτσω εγώ να σου μιλώ για του χάους τη θεωρία που ενα βαρετό ΤΕΙ το έβγαλα στη δεκαετία Θέλεις να μιλήσουμε για την πλουτοκρατία Μα εγώ θέλω να τα πούμε για ταινίες και βιβλία Για του Κωστάκη Ανάν τη βολική αναισθησιά Να τσακωθούμε για την χειρότερη τριλογία Δικαιολογία ψάχνεις να πεις πάλι τα δικά σου Θέλεις ν'αναγνωρίσω όλα τα επιτεύγματα σου Να περιμένεις στη σειρά σου ίσως χρειαστεί Και μια παύση γιατί μάντεψε έχεις συνομιλητή Μάλλον πράττω, όπως ο Μάρλον Μπράντο στο νονό, Σα να χω γάτο να χαιδεύω όσο ικανοποιώ κάθε αίτημα σου Τα θέλω σου να πεις ετοιμάσου Κι ευθύς το έγκλημα να δεις να οργανώνεται μπροστά σου Μάλλον πράττω, όπως ο Μάρλον Μπράντο στο τανγκό Στο κάτω κάτω διαπράττω απρόσμενα ένα βιασμό μέσα στα αυτιά σου Τα θέλω μου κι εσύ αφουγκράσου Δεν θα σε νιώσω δίπλα μου στο fake χειροκρότημα σου Θέλεις να σε πάρω σοβαρά μοστράροντας παρά δε μ'αφορά, Όπως δε μ'αφορά ο ράπερ τι φορά, Θέλεις στα τρακς σου αμερικάνικη προφορά Όπως κι εγώ θέλω να πιάνεις την κάθε μου αναφορά Ζητάω λες πολλά λοιπόν καλά με συγχωρείς Μ’ένα ψεύτικο συγνώμη ο τάχα μου κατηφής Σόρρυ Tωmmy που στο έκλεψα μα εσυ παίρνεις χαμπάρι Θέλουν όλο για τα θέλω τους κάποιος να τους ραπάρει Θέλεις χαβιάρι, θέλεις καμπάρι, θέλεις να κάψω του σνικ τη φερράρι Θέλεις ν'ασχοληθείς με το κάθε ντουβάρι, κάνε μας τη χάρη Θέλεις ν ακούσω το δράμα σου, θέλεις να φάω τη ρεκλάμα σου Θέλεις να πεις για το τάμα σου μα δε γουστάρω να αράζω αντάμα σου Είπα πως πραττω σαν το Βίτο, βλήτο μα έχω και όρια Όχι δεν έχω βύζμα να μη βρεθείς σε παραμεθόρια Έχω αρκετά midichlorians...όχι αυτό είν από άλλη ταινία Άνακιν Κορλεόνε εδώ, χάρηκα για τη γνωριμία Έχεις επιθυμία να μου επισημαίνεις τα λάθη μου Θέλεις να μου αναλύσεις τώρα την κάθε ταινία του Λάνθιμου Σ’έχουνε κακομάθει μου πες γι’αυτό και θελεις να διαδόσεις Γνώσεις που εσύ κατέχεις, μίλα μας κι άλλο να μας λυτρώσεις Θέλεις να περισώσεις τις παραδόσεις απεγνωσμένα Την επομένη του γάμου σου σεντόνι μ’αίμα από τον υμένα Θέλεις κι εμένα άμα χρειάζεσαι κάποιον να σου απαγγείλει Δυό περιουσίες να δώσω για σένα στην αγορά του Αλ Χαλίλι Μάλλον πράττω, όπως ο Μάρλον Μπράντο στο νονό, Σα να χω γάτο να χαιδεύω όσο ικανοποιώ κάθε αίτημα σου Τα θέλω σου να πεις ετοιμάσου Κι ευθύς το έγκλημα να δεις να οργανώνεται μπροστά σου Μάλλον πράττω, όπως ο Μάρλον Μπράντο στο τανγκό Στο κάτω κάτω διαπράττω απρόσμενα ένα βιασμό μέσα στα αυτιά σου Τα θέλω μου κι εσύ αφουγκράσου Δεν θα σε νιώσω δίπλα μου στο fake χειροκρότημα σου

Θα μπορούσα να πω, πως ήμουν πολύς για να συμβιβαστώ με τα λίγα Μα είμαι τόσο πολύς που τα λίγα να συμβιβαστούν δε μπορέσαν και φύγαν Θά’μουν του Κρόνεμπεργκ "Η μύγα" ένα b-movie από τα λίγα Θά’ σουν η έμπνευση που βασάνισε για ένα μήνα τη Χρυσηίδα Αν είσαι η eva λέγε με wall-e, τράβα να πάρεις μόνος την πόλη, φτύνω καθρέφτη σα μ’αντικρίζω, να μην ξεχάσω να μπω στη φορμόλη Σε ολικής αντίληψης δίνη, μπήκα και βγήκα ξανά ζωντανός, στο δημαρχείο πήρα μια πόζα, κουστουμάτος γαμπρός καυλερός Μπορεί κι ο tωm γι’αυτό να σου πει, μα κι ο misdeal βρισκόταν εκεί Ξέρεις τσουβάλι να βάλω πάνω μου ακόμα κι αυτό θα μεταμορφωθεί Μου λες για επίπεδο; Πιάνω οροφή, βρίσκω τροφή στης tv τ’απορρίματα MC’s γαμάν γαμάν γαμάν λες να ξεμείναν απο ρήματα; Χύμα τα ραψ σου δε λέω, μα βρίσκω ότι λες κραυγαλέο, Με λεν Αχιλλέα αλλά από τους 2 μας μάλλον είσαι εσύ για τον Μπέο Ακραίο με λες λυρικά κι η γνώμη σου μ’ένοιαξε τόσο "Ο zarquon την ψώνισε κόλλησε νόσο και κάνει κι αυτός τον καμπόσο" Πόσο αυτάρεσκος τύπος θα πεις κι ίσως να μην έχεις και άδικο, με υφος αυθάδικο σαρκαστικό, γράφω με τρόπο ολιστικό Συνδέονται όλα σα μια καραμπόλα με πτώματα στην εθνική Με βλέπουνε και καμαρώνουνε όλου του κόσμου οι υπερτασικοί Αυτάρεσκος καργιόλης λίγο πριν απ’τα 40 Το ξέρω ειλικρινής μα δε μου στήνεις κι αδριάντα Αυτάρεσκος καργιόλης, πάνθηρας απ τη Γουακάντα Γρυλίζοντας για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα Υποπροιόν δύο γενοκτονιών Έπρεπε να γίνουν όλα αυτά για νά’μαι εδώ παρών Θυμάμαι που έγραφα κουπλέ με τις καταλήξεις σε -ον, γυρεύοντας να βρω ρισπέκτ μα πάτησα reset Γάμα το πολίτικαλυ κορέκτ έχω τουρέτ μιλάω για πούτσες και κωλιά σε άγιο όρος και θιβέτ, Δεν έχω μέτρο όταν μιλάω για μένα αγαπημένο θέμα, κι εσκεμμένα μοναχά θα υπερβαίνω τα εσκαμμένα Θα κλέψω απ τον ευφραίμ την άγια ζώνη αυτή που και γριές γκαστρώνει, θα δώσω άλλη έννοια στη ραστώνη Τους στίχους μου θα μελετάν μέχρι και στη Σορβόννη Αν ήμουν στο police academy θα μ έλεγες mahoney Θα γίνω πίκλα σαν το Ρικ δε με πιστεύεις μόρτη Θα παίξω και ντραμόμπασα στυλ apollo 440 Θα βγάλω faulty όλα τα επιχειρήματα σου Της ραπ το πιγκάλ να καθαρίζω τα σκατά σου Θα γίνω θέαμα γκροτέσκο όπως ο screaming jay Επιστήμων μετα απο έκθεση σε gamma ray Παρκαδόρος καλοκαίρι να σε βάζω μες στο φέρρυ Θα σε πεθάνω στη χλίδα πες με Θανάση Καλημέρη Τα λένε οι τραπάδες λες και δε μπορούμε εμείς Αυτάρεσκους εμσης ένα σωρό απαριθμείς Μα συγκριτικά υπερέχω απ όλο αυτό το σκυλολόι Δε με λες πρώτο μπόι αλλα με λες πρώτο, boyyyy Αυτάρεσκος καργιόλης λίγο πριν απ’τα 40 Το ξέρω ειλικρινής μα δε μου στήνεις κι αδριάντα Αυτάρεσκος καργιόλης, πάνθηρας απ τη Γουακάντα Γρυλίζοντας για τη ζωή, το σύμπαν και τα πάντα

Διακλαδώσεις δίχως τέλος αστείρευτα ρέματα Κάποιες φορές στις λέξεις μπαίνουν μασκαρέματα Ξέρεις δε μπορώ να κάθομαι να γράφω ψέμματα Στεγνά κατηγορώ που δρούνε σαν αυτοπαινέματα Είπα τα θέματα μου να τα βάλω σε μια τάξη Δίχως δασκάλους κι έδρανα τα θέλω μου στην πράξη Έχω κράση γερή; Μπορεί, ποτέ μου αυτός που αργοπορεί Ο προβλεπέ μόνιμα στην αναμονή Απρόσιτος, απόμακρος ενίοτε μουντρούχος Έχω υπάρξει όλα αυτά πως να το διαψεύσω; Στην ειρωνεία σου λέω θα'μουνα διπλωματουχος Για ποιον ν' αυτολογοκριθώ και να με τιθασέψω Έχω ένα καθρέφτη σαν κι αυτόν που λέει ο Φοίβος Κάποιες φορές δείχνω γαμάτος κι άλλες μοιάζω λίγος Και μέχρι πρότινος διπλοσκεφτόμουν το πως φαίνομαι Στην εποχή των φίλτρων λέω να πάψω να λειαίνομαι Στιχάκια μου παλιά επιμένουμε και κείνα ν'ακουστούνε Στα σκοτεινά λες κι έμειναν σε τούνελ Το λες και μποτιλιάρισμα μα κάνω ξεσκαρτάρισμα στις σκέψεις μου Και δεν ξαναφιμώνω τις ορέξεις μου Μη μπλέξεις μου παν μ’εξαρτήσεις ν'αποφύγω συγκινήσεις Συναισθήματα έντονα που βλάπτουν την υγεία Μα να συμβιβαστώ με τέτοιες απαιτήσεις Μοιάζει ανέφικτο σα γάμος άκλαφτος κι αγέλαστη κηδεία Με κάνω κοινοποίηση δίχως αγιοποίηση Κυνήγι για αυταποδοχή και απενοχοποίηση Μου ανέβηκε η πίεση από την καταπίεση Που έλεγε κι ο Δέλτα Μι πριν 25 χρόνια Κάκιστος στην προσποίηση, δίχως αγιοποίηση Δε θέλω άλλα επίπλαστα σκοτάδια και λαμπιόνια Κι η εμπνεύση μου τύπισσα που φεύγει έρχεται πάλι Με ύφος ‘’ήμουν πάντα εδώ’’ αγριοκοιτά σαν ξεπροβάλλει. Αφηρημένος θά’μουν δεν την πρόσεξα θαρρώ. Μα και στο επόμενο κουπλέ μου έμεινα να την καρτερώ Κι έχω ένα κολλητό συχνά που μου ζαλίζει τ αρχίδια Σ’όλους τους άλλους εκείνος που τα ζαλίζει είμαι γω Πρήζω τον Andri J να βγάλουμε καινούργια ραπίδια Τον turdigrade μπας και μου δώσει κάνα μπητ γαμηστερό Σε δίπολα παγιδευμένος, ψυχραιμία και μένος Ραπάς μοντέρνος ή καλλιτέχνης βασανιαμένος Να πω κάτι χαζο όπως ο Τόμμυ Γουαιζό Και να μου λες "Oh Hi Zarq" οπότε σε χαιρετώ Γκράμαρ νάτσι, αν είσαι ανορθόγραφος μακριά μου Γίνεται εκνευριστική κάποιες φορές η αφεντιά μου Δικαίωμα μου να σου μπω και γω βαθιά στη μύτη Άμα θυμίζουν τα γραπτά σου γαμημένο χρυσαυγίτη Λιγάκι αναβλητικός μα πες μου ποιος δεν είναι Και ξέρω πως συνήθως δεν είμαι ανοιχτό βιβλίο Μα όσοι μου λένε φίλε έτσι όπως είσαι μείνε Μάλλον δεν κοίταξαν καλά πίσω απ το προσωπείο Με κάνω κοινοποίηση δίχως αγιοποίηση Κυνήγι για αυταποδοχή και απενοχοποίηση

Είμαι πιο geek κι από μπλουζάκι με το logo της atari Εσύ στο Pet το Semetary διάβαζες Σχηματάρι Τον Καλαμάρη θυμίζεις γκρινιάρη τραγουδάω Harry Belafonte soundtrack μες στο ζουμί του Σκαθάρη Αγάπη θάνατος ρομπότ με του Ασίμωφ νόμους Γέμισα ένα τοίχο με Ρομάνες έουντ ντόμους Στους δρόμους του Λος Άντζελες ρέπλικες, Blade Runners Στου τρόμου τη μεγάλη νύχτα μας την πέσαν Scanners Τρελός όπως ο Max γάμα το Gibson βάλε Hardy Παρέα με τη Σαρλίζ σε μια νταλίκα τίγκα πάρτυ Μάρτη γδάρτη παγωμένος σ’έρημο ξενοδοχείο Του Κιούμπρικ, κι από κεί σ'ένα του Τζάρμους καφενείο Κάθε Νίο και Μορφέας βαφτίζεται επαναστάτης Όσο οι μηχανές φωνάζουν ‘’αμύνεσθαι περί μάτριξ’’ Mind Tricks ένα σωρό κι ας μη με λένε Vinnie Μην κοιτάς εμένα ο Tyler Derden φέρει ευθύνη Οι πιο παράλογες σκέψεις του Τζακ τώρα στο τσακ, Γίνανε κτήμα και στίχοι μου έχουν τη στάμπα του zarq Θά’σουν ο hawkey στους avengers και ο u-god στους wu tang Σε κάθε μια απ'τις περιπτώσεις θα μ' έλεγες Tony stark Δεν είναι αγώνας για το ποιος ειν’πιο geek και ποιος λιγότερο Όλοι ξέρουν κατέχω το άγιο δισκοπότηρο Και μια holy hand grenade παραγγελιά για τα σκουλήκια Τον demogorgon θά’τρωγαν μ'αυτήν τα πιτσιρίκια ---- Οι αναφορές μου ξεκινάνε κάπου στο 08' Βάφτισα το ένα γκρουπ μου Dagobah και τ άλλο Cerebro Με πιάνεις bro; Κάν’το tattoo σαν το memento Μπέρδεψες και συ το dude μ ένα γαμώραμολιμέντο Με κηνυγάνε trekkies βρίζοντας σε άπταιστα klingon Κι εγώ αράζω απλά παρέα με Βένκμαν και με Ίγκον Ζήτησα από το Whedon μια Firefly σεζόν Και βρέθηκα να μπεκροπίνω με τον Τύριον και τον Μπρον Αλυσοπρίονο για χέρι για όλα τα δαιμόνια Το νεκρονόμικον βρήκαν παιχνίδι τα κωθώνια Δε μού’λαχε Κακό να γίνω ζόμπι στην ομόνοια Για χρόνια, ταξίδια με του Γκίλιαμ τα κλεφτρόνια Κι εσύ μου λες πως τώρα έγιναν μόδα όλα αυτά Μα είσαι παλιός στη φάση και σου βγαίνει νταηλίκι Κι εγώ κόμικς αγόραζα το 97 Χάλαγα χαρτζιλίκι μα από που κι ως πού τσιφλίκι; Φέρνω το geekrap μα δε μ ανήκει ούτε στο ελαχιστο Ακατάλληλος stormtrooper με σημάδι άχαστο Παρεάκι άρρωστο βαμπίρ με έναν ηγούμενο Predestination φάση λέμε δίχως προηγούμενο Είναι geekrap μάγκα κι έχει να διανύσει δρόμο Σιχαμένα alien του Giger στο Nostromo Έχω ένα τόμο τέτοιες ρίμες να απαγγέλλω Σε φανταστικό ταξίδι τις κρατάω για το μέλλον

Άμα ράπαρε ο θεός θα ταν άμετρος κι αυτός Είναι σίγουρο δε θά'δινε και τόση σημασία Άμα ράπαρε ο θεός θα γινόταν γραφικός Βλέπεις δεν τα πάει καλά μ'αυτό που λεν δημιουργία Δεν έχω του θρήσκου τη φήμη αυτό λίγο πολύ γνωστό Λιγάκι δύσκολο τα ιερά να σεβαστώ Μίλησα για σκοταδισμό και σκόνη αστρική Κι ας τους να λεν πως σαν γερνάς πας καλογερική Έχω το πόδι της χήνας δίπλα στο μάτι της τίγρης Μες στα στιχάκια μου τόσο συχνά διαπράττεται ύβρις Με καμαρώνουνε περαστικοί, γνωστοί και φίλοι Πως ρίχνω το γαμώσταυρο πως πέφτει το καντήλι Σε λούπα έπαιζαν γρύλλοι και μου είχαν τ’αυτιά βιάσει, Ένα βράδυ αναπόφευκτη μια προς τα θεία φράση Σαφώς υβριστική μα τότε ακούστηκε φωνή Στεντόρεια να λέει "έλεος, με έχεις πια κουράσει! Επέδειξα τεράστια ανοχή στη βλασφημία σου Την κίβδηλη αστρονομία σου την ειρωνία σου Πρέπει να με τιμάς γιατί η ύπαρξή σου μου ανήκει" Είπε πετώντας πάνω μου μια Παλαιά διαθήκη Για λίγο σάστισα, μα είπα Αχιλλέα πάιξτο cool, Έβαλα για ξεκάρφωμα το opiate από Tool Καλό ειναι το βιβλίο σου του'πα του έχω ρίξει μια ματιά Με πάθη κι ίντριγκες μα δεν του δίνω και πρωτιά Του έθιξα το best seller μαλλον κι άκουσα απ’έξω χαλάζι Μήνα αύγουστο, θα δροσιστούμε δεν πειράζει Χαλάρωσε τού'πα με νάζι αφού είναι τα ραψ μου γαμάτα Λόγια σταράτα στιχάκια τόσο ντελικάτα "Μου λες οτι αποτελούνε τέχνη τα τραγούδια αυτά Και είναι η καλύτερη αυτή που έχεις δικαιολογία" Μιλάω για την εξέλιξη το θέμα το παίρνω ζεστά Κι έχω παρομοιώσεις, λογοπαίγνια κι αστεία "Μου φαίνεται πως προκαλείς εμέ το παντοδύναμο ον Κι αυτή ειν η μεγαλύτερη απ'όλες τις αμαρτίες Γι'αυτό και θα εκμηδενιστείς με τον τρόπο που θες λοιπόν Εγένετο Ραπ", αρχίσαμε τις μαλακίες Άμα ράπαρε ο θεός θα ταν άμετρος κι αυτός Είναι σίγουρο δε θά'δινε και τόση σημασία Άμα ράπαρε ο θεός θα γινόταν γραφικός Βλέπεις δεν τα πάει καλά μ'αυτό που λεν δημιουργία Είπε πως θα βρέχει ρίμες για σαράντα μέρες-νύχτες Μα στο πρώτο μόνο οκτάμπαρο είχε μείνει από ανάσα Είπε πως θα βγάλει δίσκο διπλό μέσα σε 2 μήνες Μ'άργησε τόσο πολύ που τον προλάβανε κι οι ράζα "Ειδωλολάτρες πύρινος ο λόγος μου σας καίει Που θαυμάζετε ως θεούς το Rakim και τον BDK" Τι λέει ρε το άτομο, κι είπες εμένα βλάσφημο; Dissάρεις τέρατα ιερά αμάρτημα θανάσιμο "Θα ρίξω θειάφι και φωτιά όπως έκανα στα σόδομα Σ’όσους περηφανεύονται για κόσμημα και υπόδημα Θα επιβιώσουν μοναχά αυτοί που εγώ θα κρίνω Στην ιστορία θα μείνουν ως οι " Έμσης εν Καμίνω" Μιλάς για τον Kamino που ειχε πάει ο Όμπι-Ουάν Στο επεισόδιο 2, δε σου το'χα να'σαι Star Wars fan "Με ειρωνεύεσαι αντί να μου χτίζεις ναό Θα πέσουν πανω σου punchlines σαν πληγές στο Φαραώ" Οκ, είσαι μεγάλος μα μην το παίζεις Big L Τα λόγια σου ακατανόητα σου λεω, Βαβέλ Τι έγινε, στην είπα μ'αναφορά βιβλική; Ξέρω, το crew σου δινει αγάπη,ιδίως οι καθολικοί "Οι εκπρόσωποι μου σκίζουνε τη θάλασσα στα δυό, Στο όνομα μου άνετα σφάζουν το μονάκριβο τους γιο, Εσύ μηδενικό μπροστά τους φαίνεσαι κι ατάλαντος Στην επόμενη ρίμα μου θα μείνεις στήλη άλατος" Άλλα τόσα να μου πεις και πάλι δε θ αλλάξει Το γεγονός οτί συγχέεις υπόσχεση με πράξη Το ραπ να ξέρεις όμως θέλει καύλα και αφοσίωση Κι εσύ ξέχασες ως και τον καθ’εικόνα και ομοίωση "Έχω ξέρεις τόσα που με απάσχολουνε πράματα Να τιμωρώ αμαρτωλούς, θεομηνίες, θαύματα Κάνω μια παύση κάπου εδώ μα μην πολυευφραίνεσαι Είναι γνωστό τοις πάσι οτι για sequel τρελάινεσαι"

Πες μου αν μετράει να πνίγομαι μες στο θυμό μου Αντί να τον μεταχειρίζομαι ως ώθηση στον ειρμό μου Πες μου αν μετράει να κρίνομαι απ’το ντύσιμο μου Αν πρέπει να χω φυλαχτό μου, λέει, το γράμμα του νόμου Αν θα ταν σώφρων να ζούσα γι άλλους κι όχι για μένα Άμα γύριζα μάγουλο σ’όλα τα μαλακισμένα Αν σου πουλούσα μια δήθεν ανιδιοτέλεια Να ήμουν μια ζωή καθίκι πριν πεθάνω μεταμέλεια Πες μου αν μετράει να είμαι ο συνέχεια high που ξεχνάει γιατί πίνει, να’μαι τίγκα κρεατίνη Πες μου αν αξίζει νά’μαι εκείνος που ξινίζει μ'όσα αρέσκονται οι πολλοί πως είμαι μάζα μη φανεί Πες μου αν μπορεί κάποιος να με στεναχωρεί Όταν με τον περίγυρο του συνεχώς αλλάζει ρόλους Κάνει μπαμ πως ανασφάλειες κυοφορεί κι απεγνωσμένα προσπαθεί για να τα χει καλά με όλους Πες μου τι μετράει, πες μου τι μετράει, Πες μου αν μετράει, πες μου αν μετράει Πες μου αν μετράει, πες μου αν μετράει Πες μου τι μετράει, πες μου τι μετράει, Και πες μου τι είναι τελικά αυτό που λένε καταξίωση Τα φράγκα τα πτυχία στην κοινωνική δικτύωση Προφίλ με ακολούθους και αυλοκόλακες μυριάδες Κολλητιλίκια με εφοπλιστές και δεσποτάδες Θα νιώσω λες καλά με μένα αν κυνηγώ καριέρα Ή αν μείνω κολλημένος νοσταλγός σαν τους παππούδες Τι νόημα έχει να κρύβομαι πίσω από μια παντιέρα Σε κάνουνε ομάδα τα πανιά κι οι κουρελούδες; Μετράει να θεοποιώ κάθε αυτοκαταστροφικό με τρόπο εφηβικό και λόγο δογματικό Ή μήπως να επαναπαυθώ στον κυνικό μου εαυτό Μετράει ν αγνοήσω ότι ευαίσθητο κι αγνό; Κι αλήθεια πες μου αξίζει να σαι αυτός που εμποτίζει κάθε μέρα του με μίσος, κάθε πράξη του με φόβο Ή να σαι αυτός που ανθίζει και αδιάφορα σφυρίζει Στο θα δούμε και στο ίσως μια ζωή να βλέπεις τζόγο Πες μου αν μετράει, πες μου αν μετράει Πες μου τι μετράει, πες μου τι μετράει Πες μου τι μετράει, πες μου τι μετράει Πες μου αν μετράει, πες μου αν μετράει Όλο πες μου και πες μου μα να σου πω εγώ 2 λόγια Με χαρά κοιτάω το χρόνο πως περνά όχι μοιρολόγια Κι αν για κάτι είμαι σίγουρος στ’αλήθεια πως μετρά Είναι τα δάκρυα που τρέξανε κι ήταν από χαρά Όλες οι στιγμές εκείνες που ξανασηκώθηκες μετά την πτώση δεν πτοήθηκες όταν προδόθηκες και είδες Τις μέρες σου και πάλι Αλκυονίδες Σου ξανάδωσαν ελπίδες ήρωες και ηρωίδες Όταν το κατορθώνεις δίνεις στην καχυποψία Χι Κερδίζεις ηρεμία ψυχική είναι διδαχή Να φταις για τα χαμόγελα που παίζουνε κοντά σου Να γερνάς μ αυτόν που θέλεις να χεις δίπλα σου φαντασου Αυτό είναι σου λέω πάνω απ όλα που μετράει Κι όχι το κατ’επίφαση το δήθεν και το κλάιν Πέθανες δίχως αγάπη κι άφησες βίλα και κότερο Πως τό’λεγε ο Λουκιανός; Ένα γουρούνι Λιγότερο

Ξέρω πως έχεις ζητήματα άλυτα μα πήρες μόνος σου θάρρητα Εύκολα κρίνεις τους πάντες βάζεις ταμπέλες, λεζάντες φράσεις γεμάτες Σπίλωση κι υποτίμηση φαίνεται πως το χρειάζεσαι τοσο Τόσο κομπλεξισμό από που τον αγόρασες και με των πόσο; Ξέρεις καλύτερα αφού τα βαθύτερα τα μελετάς τόσα χρόνια Και το πιστεύεις πως δείχνεις συμπόνοια μα όλοι για σένα κωθώνια Μαλλον αυτος ο υπέρμετρος ελιτισμός σου σ'έχει μπερδέψει Παριστάνεις πως απ’τους θεούς φωτιά έχεις κλέψει "Ειπες" ασήμαντα των άλλων τα προβλήματα "Είπες" σε απασχολούν μονάχα τα σπουδαία "Είπες" πως δεν αποζητάς χειροκροτήματα Φαντάζομαι στον ύπνο σου λένε προμηθέα "Ειπες" να κάνουμε την αυτοκριτική μας "Είπες" να ζήσουμε χωρίς καμια ψευδαίσθηση "Είπες" να διευρύνουμε την οπτική μας Μα έχεις στην πραγματικότητα μηδενική ενσυναίσθηση Αστείες οι προσβολές αρκεί να μη στοχεύουν εσένα Βλέπω κοιτάς στραβωμένα και δε σηκώνεις πολλά πολλά Συνήθως το παίρνεις σα μια επίθεση στο πρόσωπο σου και μανιασμένα Παλεύεις το θύμα να βγεις να μη σου μείνει καμιά ρετσινιά "Έίπες" το χιούμορ σου πως δεν καταλαβαίνουνε "Είπες" τα λόγια σου πως τα παρεξηγούνε "Είπες" σε αδικούν με αυτά που συμπεραίνουνε Μα εμμέσω σοβαρού και αστείου αλήθειες κατοικούνε Είσαι υπεράνω τελικά τώρα φαίνεται καθαρά Τι κρίμα που τα λόγια σου τα παίρνουν σοβαρά Μου λες δε σ αφορά κι ο νους σου αυτό δεν το χωρά Τα λόγια όμως καμιά φορά ξέρεις πονούν βαθιά Είναι γνωστό οτι κοκκάλα η γλώσσα δεν έχει μα τα τσακίζει με άνεση Μου πες πως δίνεις tough love μα είναι έκδηλη η παραπλάνηση Βάζεις τον εαυτό σου στο πιο ψηλό βάθρο, μπες και σε κάδρο Κι αδιανόητο σου φαίνεται το να σ’αποκαλει κάποιος κάφρο "Είπες" πως θες να μπαίνεις στα παπούτσια του άλλου" "Είπες" κανεις απο κανένα πιο πάνω "Είπες" πως δε σ'αρέσει ο ρόλος του δασκάλου Μα μονίμως έχεις ύφος σα να είσαι υπεράνω Είσαι υπεράνω τελικά τώρα φαίνεται καθαρά Τι κρίμα που τα λόγια σου τα παίρνουν σοβαρά Μου λες δε σ αφορά κι ο νους σου αυτό δεν το χωρά Τα λόγια όμως καμιά φορά ξέρεις πονούν βαθιά

Κρυφοκοιτάζοντας από ένα νοητό παράθυρο Βλέπω τον εαυτό μου πιο έμπειρο, πιο άπειρο, στο άπειρο, στη νιοστή, εκδοχές αναρίθμητες Περνούν μπροστά απ’τα μάτια μου σε υψηλές ταχύτητες Σε όλες τόσο ίδιος μα διαφορετικός Κι ο κόσμος γύρω μου άλλοτε αγνός και άλλοτε σκληρός Με βλέπω να μην είμαι τόσο επιφυλακτικός με τους ανθρώπους Στα συναισθήματα τους κάνω focus Με βλέπω να προδίδω, να προδίδομαι, να κρύβομαι Σ'αυτήν την ηλικία να είμαι μες στη μαλακία, Να σφύζω από υγεία ή και τίγκα στα κουσούρια Να μην έχω ούτε φράγκο ή να τα κανα μασούρια Με μιά μικρή αλλαγή εκεί στο μηχανογραφικό Βρέθηκα σ'άλλη σχολή, σ'άλλη πόλη, μ'άλλο υλικό Πες το σημείο καμπής, ήταν ένα απ'τα βασικά, Σε κάποια σύμπαντα δε μπλέχτηκα ποτέ στα μουσικά Τα όχι τα λιγοστά που είπα και μού'δωσαν χαρά Μείναν ανείπωτα κάπου και μου προξένησαν φθορά Με είδα κάποτε νά'χω σαν κεκτημένο αποδοχή Κι όμως να μην υπάρχει τίποτα εμένα να ευχαριστεί Με είδα να χω συγκρουστεί για να επιφέρω αλλαγές Να'χω συμβιβαστεί στων άλλων τις επιλογές Να εχώ κομπίνα εμπνευστεί με εικόνες θαυματουργές Έντεχνο σουρεαλιστή να κλαίω μες στο λυκαυγές Κάποιες φορές δεν πρόλαβα να βγάλω αυτά τα κομμάτια Κι άλλες που δε σε γνώρισα δεν τα νιωσε ποτέ κανείς Σε κάποια σύμπαντα με φάγαν τα τσιγάρα και τ'αλάτια Σ'αυτό όμως εδώ έμεινα σώος και αναιδής Για όσο θά'μαι εδώ λέω να γράφω στιχάκια Κι αν από έμπνευση ξεμείνω φροντίζω να δανειστώ Από εκεί που η φαντασία δεν κλείστηκε σε κουτάκια Κρυφοκοιτάζωντας σε παράθυρο νοητό Είμαι του Σρέντιγκερ ο zarq υπάρχω ή όχι για πες μου Μ'έχω δει στις μαγκιές μου, τις σιωπές, τις ντροπές μου Μ'έχω να δει να σφίγγω τις γροθιές μου και να προχωρώ ξανά Συχνά πυκνά να μπλέκω σε δεινά, να'χω βραχνά Να γράφω καληώρα ένα verse για multiverse Να τραγουδάω σε μία μπάντα μοναχά διασκευές Με βλέπω να ανεβαίνω απάτητες βουνοκορφές Να μένω στάσιμος που λες, κολλημένος στο χθες Σε μια σκηνή μας βλέπω να αράζουμε με το Γιάννη Το τροχαίο τι να σου κάνει, δες πως γλίτωσε τ'αλάνι, Και σ'άλλη πάλι, να'χω μπλέξει με γιατρό αλμπάνη Να κερνάει τρελόχαπα σα να θέλει να με ξεκάνει Του "Αριστοφάνη" το ρεφραίν να μη μπορώ να μάθω Σε μια εκδοχή μου ούτε καν ξεκίνησα να γράφω Να'χω αυτοπεποίθηση από την εφηβεία Στο σήμερα με ύφος που φωνάζει αλαζονεία Με είδα να'χω δίκιο και να χάνω άδικο και να νικάω Απελπισμένος να τα παρατάω Με είδα να το παίζω ο γαμάω και δέρνω Να'μαι δολοφόνος όπως όταν πέφτει νύχτα στο παλέρμο Σα να κλεψα απ'το θάνο το reality stone Σε κάποιο σύμπαν είδα το big duke απέφυγε τη σφαίρα Εκεί δεν εγινε σουξέ το γουακαμακαφόν Όμως δεν ήσουν κάπου για να μου φτιάξεις τη μέρα Κάποιες φορές δεν πρόλαβα να βγάλω αυτά τα κομμάτια Κι άλλες που δε σε γνώρισα δεν τα νιωσε ποτέ κανείς Σε κάποια σύμπαντα με φάγαν τα τσιγάρα και τ'αλάτια Σ'αυτό όμως εδώ έμεινα σώος και αναιδής Για όσο θά'μαι εδώ λέω να γράφω στιχάκια Κι αν από έμπνευση ξεμείνω φροντίζω να δανειστώ Από εκεί που η φαντασία δεν κλείστηκε σε κουτάκια Κρυφοκοιτάζωντας σε παράθυρο νοητό

Τα μπαρμπάδια στα παρκάκια βλέπω να παίζουνε ντόμινο Ξεκινώντας το κουπλέ μου το επόμενο Έγραψα στην αρχή ένα battle rap σ'αυτό το beat Κι έκραζα mc's μα shift delete, i'm too old for this shit Πάντοτε προτιμούσα φλυαρία από αμήχανη σιωπή Όμως αμήχανη είναι μοναχά αν της επιτραπεί Γύρω μου τύποι σκυθρωποί με μιά ροπή προς την ανία Δε μπόρεσα να νιώσω νοσταλγία για θρανία Δε μπόρεσε να με νικήσει η ματαιοδοξία η θέληση μου για να ζήσω ήρεμα ήταν παραπάνω Ο συνονόματος μου κέρδισε υστεροφημία Κι εγώ σ'ένα παγκάκι αραχτός σαν τον Keanu Επέλεξα να ζω δίπλα σε χαμογελαστούς κι ανήσυχους Επίμονους απ την ανατολή ως τη δύση τους Μου επέτρεψα να κανω λάθη, όταν πράττω εν τάχει Να διαλέγω ποια αξίζει για να δώσω μάχη Απέθαντος σαν τον Κιάνου Δίχως βοτάνια του σαμάνου Ποστάρω άρα υπάρχω, ηλιοβασίλεμα στη Γαύδο Γουστάρω λόγο νά'χω να χτυπώ μάζεψ'τη ράβδο Το χτες βάζω στον κάδο έχω τις διδαχές του Τζάγκα Τ'όνομα μου ακούς και σιγοψιθυρίζεις baba yaga Απέθαντος σαν τον keanu, υπό το βλέμμα ρουφιάνου Ενα ζευγάρι αθλητικά κι απλά για ώρες να περπατάω Δεν έχω ανάγκη από τα βοτάνια του σαμάνου Δεν έχω ανάγκη να φαντάζομαι πως κονομάω Δεν ψήνομαι για δράματα γάμα τα μεροκαματα Να μας τα κάναν ψεύτικα γέλια και φάλτσα κλάματα Ράπερς νεκροί ολογράμματα σε 1080p Ο Μπιλ κι ο Τεντ θα στήναν παράσταση μαγική Be excellent προς όλους, party on dude και τα ρέστα I don't give up the fight, μου το χε πει κι ο Robert Nesta Ήθελες τα και παθές τα αν ακόμα μεμψιμοιρείς Γλυκιά ζωή μα τόσο λίγη είπα κοίτα να τη χαρείς Απέθαντος σαν τον Κιάνου Δίχως βοτάνια του σαμάνου

Λύσε μου μια απορία σ'αυτό τον πίνακα κινούνταν πάντα έτσι οι φιγούρες; Αλλόκοτες οι σκεψεις κάνουν σβούρες, Νιώθω σα να έχει πέσει το iq μου φουλ, μα κουλ, συνηθισμένος Λίγο κρατάει πάντα δεν αγχώνομαι επομένως Αυτό το beat που ακούγεται γαμάει θέλω ένα τέτοιο στυλ Θυμίζει ήχους απ το τρίο της μπελβίλ Ή κάτι που στο παρελθόν σάμπλαρε ο j dilla Όταν ειμαστε intimate ποτέ δεν παίζει νίλα Σα νά'πιαμε από 2 λίτρα τεκίλα βλέμματα χαζοχαρούμενα Γεμάτα υπονοούμενα Το ξερεις πως αρνούμαι να σταματήσω αυτό το ταξίδι Βουνά, κοιλάδες, ποτάμια μπροστά μου ανοίγονται ήδη Κι εσύ μου λες εχω λόξα Μια παρέλαση αιδοίων πάνω σε ουρανια τόξα Κόλπα με κόλπους που κάνει για πάρτη μου η φαντασία Ο ένας γλίστρησε και βρέθηκε σ'άλλη τοποθεσία Πάντα διαθέσιμος για εξτρά γευσιγνωσία Κι εσύ ρωτάς και πάλι ως που θα έφτανα για σένα Μπορούμε και καλύτερα μόνιμη απορία Και η αυταρέσκεια να εκφράζεται λαχανιασμένα Φαινόμαστε γαμάτοι σε οθόνες και καθρέφτες Συμπαίκτες δυνατοί πετούν στα ουράνια δίχως μπέρτες Δίχως ανάγκη από ντεκόρ κι από τρελά κομφόρ Chill out beats συνηθισμένο soundtrack για μας mi amor Μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας Μέχρι να βρούμε ανάσες πάλι Μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας Στων παραισθήσεων τη ζάλη Δεν παίζει βλέμμα τρίτου, παρά μόνο του R2D2 Από ψηλά διακριτικά τα φώτα του κλειστά Κ γω με γένια και μαλλιά να μοιάζω στον Τσουμπάκα Από τον Χαν κλέβω τη Λέια με μια μου μόνο ατάκα Θα μασταν Μίκυ και Μάλορυ ή Σταρλορντ και Γκαμόρα Γκόμεζ και Μορτίσια με λόγια θανατηφόρα Ο δόκτορ Μπίσοπ θα μας συνιστούσε Μανδραγόρα Μα δεν ξέρεις πως θα δράσει πάνω σε όντα σαρκοβόρα Ηλεκτροφόρα αγγίγματα τυχαία κι ανατριχίλες Ναρκωτικό που θα θελαν να χουν να σπρώχνουν dealers Στα σκάει σα μαγιορκέζικος αέρας και λιακάδα Η ίδια χαλαρή ζαλάδα η ίδια αφήρημαδα Δε κουλεστ μαδαφάκαζ ον δε πλάνετ και με άνεση Στης Αφροδίτης το βουνό φεύγω για περιπλάνηση Να κάνω μια ευχή στο μαγικό το συντριβάνι Να κοχλάζουμε οι δυό μας στο ίδιο το καζάνι Να στήναμε ένα όργιο με τους δικούς μας κλώνους σα bonus, Ο μάθιου άνετα θα το λεγε φασάρα Της φυσικής θα καταργούσαμε όλους τους νόμους Άγνωστη λέξη κλασσικά για μας η βαρεμάρα Καλπάζει η φαντασία και μοιάζει με προμνησία Τη συνταγή ισως βρήκαμε για την αθανασια Κι ο αυτοθαυμασμός μας νάρκισσος του Σαλβαδόρ Μα η μετριοφροσύνη δε μας πήγαινε ποτέ mi amor Μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας Μέχρι να βρούμε ανάσες πάλι Μέχρι να βρούμε τις ανάσες μας Στων παραισθήσεων τη ζάλη