Μου λες για δάκρυα που πεθαίνουν στη βροχή, σου λέω σε νιώθω
Χαμένο παιδί, νόθο, η κάθε ανάμνηση απ’αυτά,
Member Berries, για όλα αυτά που αγάπησες και ξέρεις
Χασομέρης, νοσταλγός μου πες πως ο Ψαλιδοχέρης κι η μαρμότα

Σε σπρώξανε να χεις αυτή τη ρότα
Θυμάσαι βόλτα φέρνανε στα πόδια σου τσιρότα
Θυμάσαι μεσημεριανά μπρος στο κουτι να νιώθεις ασφαλής
Ταυτόχρονα λίγο αφελής όπως η ηλικία επιτάσσει

Στα όνειρα σου δράση,
κανείς για να σε βλάψει στο μικρό σου το μυαλό
Και τώρα μας πουλάνε φάση vintage και ρετρό
Που ζήσαμε βαθύ πασόκ πριν έρθει ακόμα το μετρό

Το golden era, όλοι μαζί το κάναμε παντιέρα
Και ταξιδέψαμε στην Τρίτη Γη από τη Θαντέρα
Τα τέρατα απ’τα πέρατα του παρελθόντος κέρατα
Βγάλαν συμφέροντα, ριμέικ και σίκουελ ξενέρωτα

Υπερεκτιμημένες μνήμες χρόνια πριν τη siemens
«Εποχές αγνές» γυρνάς και λες, γάμα τις φήμες
Τώρα νέοι φοράνε φλάι, κονκάρδες, casio ρολόι
Στο e-bay κάποιος πουλάει απ’το γυμνάσιο game boy

Μοιρολόι, από τριαντάρηδες-παππούδια
Τρίβουν τα μουσούδια τους με υφάκι αν σκάσουν μαθητούδια
Σε τρομάζει το παρόν, ξανά στο τότε θες να ζεις;;
Marty McFly, μόνο που εσύ απλά παρατηρείς


Είναι οι μνήμες σου τόσο ζωντανές πολλές φορές
Που νιώθεις σα να κόβεις βόλτες Κυριακές στις γειτονιές
Αλάνες σιωπηλές κι άλλοτε μπάλες και κραυγές
Σπασμένο χειριστήριο από το NES

Νοστάλγησες το χθες τόσο που ξέχασες το σήμερα
Τα 80’s δε βγάζαν φλώρους, μα θεριά ανήμερα
Αθώα χρόνια λες τα’χεις για πάντα στο μυαλό σου
Η μέρα σου χαμένη ξέχασες το κινητό σου

Για ηθική μου λες πριν από 3 δεκαετίες
Τότε που μόδα έγιναν το σεξ και οι ουσίες
Στη βιντεοκασσέτα σου Call me Tony Montana
Και κάθε μεσημέρι ρόδα, τσάντα και κοπάνα

Μέσα στη Delorean σε είδες οδηγό
Το πόδι σου στο γκάζι πιάνεις τα 88
Μια λίστα στο μυαλό σου με ταξίδια σου στο χρόνο
Και τώρα ταξιδεύεις 80’s και 90’s μόνο

Έπεισες τον εαυτό σου πως περνάγαμε καλύτερα
Και τα παιδιά μας τώρα φέρονται σα μεγαλύτερα
Η αθωότητα μας δε μετράει εποχές
Παρκάρεις το παιδί στο tablet, νιώθεις ενοχές

Περάσαμε όμορφες στιγμές, χρόνια γεμάτα πάθος
Αυτό όμως δε σημαίνει πως το σήμερα είναι λάθος
Τα χρόνια ήταν ανέμελα, περνούσαμε ωραία
Δεν είχαμε ιδέα για τα δάνεια του Ανδρέα


Πόσα να βάλω πια στη ντιβανοκασέλα;
Χρώμα στο baggy απ’το πρώτο μου Omega
Κάνε τσιγάρο τράκα από την Κρουέλα
Και πιάσε ένα μολύβι να γυρίσω την κασσέτα πίσω

Γεράκι ασημένιο με σπασμένο γείσο
Μοσχαναθρεμμένος, γεννημένος μες στο γύψο του 80
Έφηβος του 90 zero, ένα δόντι στη σκεπή
Κι ένα τάκο στον Παλίγιο

Ρυτίδες, πουλάμε για τη νιότη
Στερνή μου γνώση,η νοσταλγία φοβερίζει την αυριανή μου τόλμη
Φιγούρες στο σαλόνι
Κι η σερβία για μια πίπα, στου Χάρου το αλώνι

Δεινόσαυροι χαζεύουν μια Cadillac φτιαγμένη
Εμείς οι μόνοι συνεπείς, οι πιο σπουδαγμένοι
Γενιά που ακόμα στο πατρικό της μένει
Με το πρώτο αστικό γυρνάμε μεθυσμένοι, εθισμένοι