We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Member Berries

by Cerebro

/
  • Streaming + Download

    Includes high-quality download in MP3, FLAC and more. Paying supporters also get unlimited streaming via the free Bandcamp app.
    Purchasable with gift card

      name your price

     

1.
Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν είσαι ένας απ’αυτούς Που θέλουν ίντριγκα, κους κους, κρίνωντας ζώντες και νεκρούς Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν ψάχνεις κάποιον να υπακούς Στίχους αν θες προφητικούς για τα κοπάδια ελκυστικούς Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν θες στιχάκια οπαδικά Μπήκα φρικαρισμένος μες στη φάση αυτή χρόνια μετά ξανά και βρήκα Μνηστήρες να κυνηγάνε για προίκα Κι είν’η γαμημένη πίτα μικρή , το λες και κρίμα Μη σώσεις ούτε ρίμα μου ν’ακούσεις άμα ψάχνεις drugs and pussies Στα λένε άλλοι αυτά, έλα δεν είναι της παρούσης Το κόμμα σου αν φοβάσαι μην τυχόν και παρακούσεις Άμα θίχτηκες που στα’πε κι ο Πανούσης Αν σε ρωτάν τι μουσική ακούς και λες απ’όλα Θες και σως πάνω στη φόλα; Αν γουστάρεις πολυβόλα Αν απόλαυση σου δίνουνε πιασάρικα ρεφραιν εντέχνου ύφους Αν τρέφεις τις ελπίδες σου σε ψήφους Αν βρίσκεις τα κομμάτια μας κάπως εριστικά Τα βερμπαλιστικά αν δε δείχνουνε και τόσο πειστκά Κι αν καπιταλιστικά φερθείς που λεν κι οι Χ + Φ Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς κάνε με πλοκ και διαγραφή Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν είσαι ένας απ’αυτούς Που θέλουν ίντριγκα,κους κους,κρίνωντας ζώντες και νεκρούς Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν ψάχνεις κάποιον να υπακούς Στίχους αν θες προφητικούς για τα κοπάδια ελκυστικούς Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς γιατί δε γράφω hits Δε θέλω ούτε το κεφάλι να κουνάς με τα δικά μου beats Αν θες ν’ακούσεις ή ν’ακουστείς, μέσα απο diss Όσο βαθιά κι αν μπεις δε θα με βρεις Θα χαθείς άμα θες να ακούσεις για πρωτιές Ο χρόνος σε κερνάει φωτιές για όσα λες Ρίμες μισές, ανακριβείς και φτωχές Ο πλούτος στην καρδιά μας και οι τσέπες αδειανές Μη μ’ακούς είμαι αυτός που απλώς δυστυχώς Για σένα βαρετός, παραμένω ταπεινός Αλλά εσύ μοχθείς να δειχθείς,να φανείς Οι λόγοι προφανείς, δεν πας να γαμηθείς; Εμείς απ’το μηδέν, φλερτάρουμε με τ’άπειρο Οι στίχοι φυλαχτό μας σα χειρόγραφο σε πάπυρο Άκυρο, σε κομματόσκυλα και δήθεν ειδικούς Δε βρίσκεις; Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν είσαι ένας απ’αυτούς Που θέλουν ίντριγκα,κους κους,κρίνωντας ζώντες και νεκρούς Δε βρίσκω λόγο να μ’ακούς αν ψάχνεις κάποιον να υπακούς Στίχους αν θες προφητικούς για τα κοπάδια ελκυστικούς
2.
Μου λες για δάκρυα που πεθαίνουν στη βροχή, σου λέω σε νιώθω Χαμένο παιδί, νόθο, η κάθε ανάμνηση απ’αυτά, Member Berries, για όλα αυτά που αγάπησες και ξέρεις Χασομέρης, νοσταλγός μου πες πως ο Ψαλιδοχέρης κι η μαρμότα Σε σπρώξανε να χεις αυτή τη ρότα Θυμάσαι βόλτα φέρνανε στα πόδια σου τσιρότα Θυμάσαι μεσημεριανά μπρος στο κουτι να νιώθεις ασφαλής Ταυτόχρονα λίγο αφελής όπως η ηλικία επιτάσσει Στα όνειρα σου δράση, κανείς για να σε βλάψει στο μικρό σου το μυαλό Και τώρα μας πουλάνε φάση vintage και ρετρό Που ζήσαμε βαθύ πασόκ πριν έρθει ακόμα το μετρό Το golden era, όλοι μαζί το κάναμε παντιέρα Και ταξιδέψαμε στην Τρίτη Γη από τη Θαντέρα Τα τέρατα απ’τα πέρατα του παρελθόντος κέρατα Βγάλαν συμφέροντα, ριμέικ και σίκουελ ξενέρωτα Υπερεκτιμημένες μνήμες χρόνια πριν τη siemens «Εποχές αγνές» γυρνάς και λες, γάμα τις φήμες Τώρα νέοι φοράνε φλάι, κονκάρδες, casio ρολόι Στο e-bay κάποιος πουλάει απ’το γυμνάσιο game boy Μοιρολόι, από τριαντάρηδες-παππούδια Τρίβουν τα μουσούδια τους με υφάκι αν σκάσουν μαθητούδια Σε τρομάζει το παρόν, ξανά στο τότε θες να ζεις;; Marty McFly, μόνο που εσύ απλά παρατηρείς Είναι οι μνήμες σου τόσο ζωντανές πολλές φορές Που νιώθεις σα να κόβεις βόλτες Κυριακές στις γειτονιές Αλάνες σιωπηλές κι άλλοτε μπάλες και κραυγές Σπασμένο χειριστήριο από το NES Νοστάλγησες το χθες τόσο που ξέχασες το σήμερα Τα 80’s δε βγάζαν φλώρους, μα θεριά ανήμερα Αθώα χρόνια λες τα’χεις για πάντα στο μυαλό σου Η μέρα σου χαμένη ξέχασες το κινητό σου Για ηθική μου λες πριν από 3 δεκαετίες Τότε που μόδα έγιναν το σεξ και οι ουσίες Στη βιντεοκασσέτα σου Call me Tony Montana Και κάθε μεσημέρι ρόδα, τσάντα και κοπάνα Μέσα στη Delorean σε είδες οδηγό Το πόδι σου στο γκάζι πιάνεις τα 88 Μια λίστα στο μυαλό σου με ταξίδια σου στο χρόνο Και τώρα ταξιδεύεις 80’s και 90’s μόνο Έπεισες τον εαυτό σου πως περνάγαμε καλύτερα Και τα παιδιά μας τώρα φέρονται σα μεγαλύτερα Η αθωότητα μας δε μετράει εποχές Παρκάρεις το παιδί στο tablet, νιώθεις ενοχές Περάσαμε όμορφες στιγμές, χρόνια γεμάτα πάθος Αυτό όμως δε σημαίνει πως το σήμερα είναι λάθος Τα χρόνια ήταν ανέμελα, περνούσαμε ωραία Δεν είχαμε ιδέα για τα δάνεια του Ανδρέα Πόσα να βάλω πια στη ντιβανοκασέλα; Χρώμα στο baggy απ’το πρώτο μου Omega Κάνε τσιγάρο τράκα από την Κρουέλα Και πιάσε ένα μολύβι να γυρίσω την κασσέτα πίσω Γεράκι ασημένιο με σπασμένο γείσο Μοσχαναθρεμμένος, γεννημένος μες στο γύψο του 80 Έφηβος του 90 zero, ένα δόντι στη σκεπή Κι ένα τάκο στον Παλίγιο Ρυτίδες, πουλάμε για τη νιότη Στερνή μου γνώση,η νοσταλγία φοβερίζει την αυριανή μου τόλμη Φιγούρες στο σαλόνι Κι η σερβία για μια πίπα, στου Χάρου το αλώνι Δεινόσαυροι χαζεύουν μια Cadillac φτιαγμένη Εμείς οι μόνοι συνεπείς, οι πιο σπουδαγμένοι Γενιά που ακόμα στο πατρικό της μένει Με το πρώτο αστικό γυρνάμε μεθυσμένοι, εθισμένοι
3.
Μιλώ για σένα που σ’έβλεπα εκεί σ’όλες μου τις χαρές Μα στα δύσκολα πάντα άφαντος να μη μου μιζεριάσεις Έδειχνες,πως να στο θέσω, ράθυμος στα s.o.s Αν τα πούμε έχει καλώς λοιπόν,αλλιώς ας προσπεράσεις Για σένα που ξέρεις να τρέφεσαι απ’τη στεναχώρια μου Με τη χαρά μου να χαρείς, ξέρω που να σε νοιάξει Γι’αυτό όποτε με βλέπεις σου αστράφτω όλα τα δόντια μου Μέχρι απ΄την παρουσία σου αυτό να με απαλλάξει Για σένα που θες κόλακες και υποτακτικούς Βλέπεις τις ανασφάλειες σου έτσι νομίζεις πως γιατρεύεις Καλό δρόμο σου εύχομαι σε κύκλους κοσμικούς Μπόλικους δήθεν να βρεις εκεί να΄χειςς να μαγεύεις Μιλώ για σένα που άκουσες να λέγονται από τρίτους Λόγια για μένα πίστεψες, δε μ’ήξερες λιγάκι Ζωύφια, καιρό τώρα εδώ είναι η γη τους Αν προς αυτούς συρθείς θα’ναι τρελό το παρεάκι Δεν είσαι καν εικονικός, ούτε κι αντικοινωνικός Και δε σου κάνει να λες πως με κάποιον δέθηκες, σαφώς σε λενε φίλο Μα εσύ κοιτας να πάρεις μόνο Ξέρεις δεν το ψήνω να σου δώσω άλλη μια τζούρα οξυγόνο Μιλώ για σένα που κάθε σου λέξη αρνητισμό εκπέμπει Κάθε μου σχέδιο άστοχο βγάζεις και ουτοπία Συγνώμη μα το εγώ μου άλλο δε μου επιτρέπει Να ζήσω κι άλλο κάτω απ’τη δική σου προστασία Κι εσύ που τα ελαττώματα σου βλέπεις και δικά μου Καλύτερα σε κάνει αυτό αναμφίβολα να νιώσεις Θα πρότεινα καλύτερα να μείνεις μακριά μου Για λίγο,μήπως βρεις τον τρόπο να τα διορθώσεις Για σένα που φορτώνεις τη χαρά μου μ’ενοχές Εσένα που ποτέ δε λες ευχαριστώ ή συγνώμη Για σένα που απλά ξέχασες όσα έλεγες εχθές Δε θά’θελες να ξέρεις τώρα τη δικιά μου γνώμη Μιλώ για σένα που άκουσες να λέγονται πολλά Για σένα που άλλο τίποτα δεν πρόσφερες μα πόνο Βαρέθηκα, φωτιά βάζω λοιπόν σε όλα αυτά Δεν το ψήνω να σου δώσω άλλη μια τζούρα οξυγόνο Δεν είσαι καν εικονικός, ούτε κι αντικοινωνικός Και δε σου κάνει να λες πως με κάποιον δέθηκες , σαφώς σε λενε φίλο Μα εσύ κοιτας να πάρεις μόνο Ξέρεις δεν το ψήνω να σου δώσω άλλη μια τζούρα οξυγόνο
4.
Στο δίλημμα χρόνος ή χρήμα διάλεξα το πρώτο Αφού το δεύτερο με θέλει ανελεύθερο, μετρώ το Κάθε δευτερόλεπτο αυτό που με βρίσκει τρωτό Είμαι σε πόλεμο ανοιχτό κι είναι ένα κάστρο απόρθητο μα ποθητό Κι όχι, δε ζητώ κάποιο φυτό ή λωτό να ξεχαστώ Αφήνω το μουρμουρητό για τώρα, λόγια μια πληθώρα Αρκεί να περισσεύει ώρα για να γράψεις Τα νούμερα δε βγαίνουν είναι απλό κάνε τις πράξεις Κι αν ψάξεις για εισπράξεις το μέλλον σου λες ν’αλλάξεις; Μέρμηγκας πρώτης τάξης, θες μεγάλη τη φωλιά να φτιάξεις Ξέρω, πως ονειρεύεσαι mucho dinero Εργατοώρες σπαταλάς κι εγώ σε σιέστα με σομπρέρο Compañero , επαναφέρομαι στο σήμερα και ζω Και το ρευστό μόνο για να τροφοδοτώ τα θέλω φέρω Για ν’αποφύγω να με δω μετανιωμένο γέρο Όχι δεν αναλώνομαι οπότε μάλλον δε συμφέρω Δε φιμώνομαι, δε βιδώνομαι Όσο κι αν το θέλεις δεν αφομοιώνομαι Εξυψώνομαι, δεν τυφλώνομαι Δεν ψαρώνω, σ’ αριθμούς δεν αναλώνομαι Υπόθεση χρόνος ή χρήμα δίλημμα ξανά το κρίμα στο λαιμό σου Κι ειν’ο σκοπός ο μακρινός σου Να ζήσεις ένα όνειρο που κάρφωσαν οι άλλοι στο μυαλό σου Προετοιμάζεσαι καιρό για το χαμό σου Το τίμημα μεγάλο το πληρώνουν τα παιδιά σου Αντί γι’ αυτά χαρτιά και μετρητά στην αγκαλιά σου Τα αφεντικά σου, φροντίζουν για το μερτικό σου Κι εσύ χαμένος στ’ όνειρο το μικροαστικό σου Σπίτι-δουλεία, και βλέπεις τη γυναίκα σου σα χωρισμένος Περάσανε τα χρόνια κι έμεινες μετανιωμένος γέρος Κι αν έτρεξες δεν πρόλαβες το χρόνο Η κλεψύδρα σου αδειάζει, νιώθεις πόνο Για το παρελθόν, για όσα δεν πρόλαβες να έχεις στο παρόν Όλοι οι κόποι σου σε κάδους σκουπιδιών Όσο κι αν θέλουν οι άλλοι δεν αφομοιώνομαι Έχω μικρόφωνο και πένα, δε φιμώνομαι Δε φιμώνομαι, δε βιδώνομαι Όσο κι αν το θέλεις δεν αφομοιώνομαι Εξυψώνομαι, δεν τυφλώνομαι Δεν ψαρώνω, σ’ αριθμούς δεν αναλώνομαι
5.
Κάνε το εικόνα ,πέσιμο, εξακρίβωση,όχι δέσιμο μ' επώνυμο ξενόφερτο, ερώτημα αναπόφευκτο να σκάσει "από που είμαι και που πάω,αυτό να μάθετε δε θέλετε;" κοίτα να δεις που η περιέργεια επιβραβεύεται Απορώ βεβαίως που απορείς μα αν άπορος σε γνώσεις είσαι θ' απορρυθμιστείς αν σου εξηγήσω σε απόρρητα μονοπάτια δε θα σε ξεναγήσω σπάω και ξαναρίχνω,δισεκατομμύρια έτη πίσω Γιγάντιοι αστέρες πέφτουνε πτώματα μες στα συμπαντικά χαρακώματα το λένε σουπερνόβα κι απόλυτα υπεύθυνο για τη δική σου οντότητα δε με πιστεύεις;το παίρνω επί πόνου! ενώσεις ηλίου και υδρογόνου δώρο απ τ' άστρα που πέθαναν δίχως φωνές ,για να 'χεις να δίνεις εσύ εντολές Γιατί αφήσανε σκόνη πολλή,γνωστή είναι του σύμπαντος η διαστολή ορίζει εμένα και σένα και σόρρυ μα μία υπάρχει μονάχα φυλή Γιατί είναι τυχαίο που ζεις,κι ότι αγγίζεις και ότι θα δεις το λένε αστρόσκονη ξέρεις έρχεται,από κει που πηγαίνουμε εμείς Όχι μη μας παρεξηγείς καθώς χάριν υπερβολής λέμε για υπερκαινοφανείς αστέρες ήρωες αφανείς που αφήσαν χνάρια Κι είναι θεοί από μηχανής στου σύμπαντος τις αχανείς μεριές κι εσύ μου λες φταιν τα φεγγάρια Που νιώθουν τόσοι τόσο μόνοι τι κι αν μας ενώνει σκόνη μ' οτι υλικό κι απτό απ' την οθόνη ως στην αγχόνη μη σ' αγχώνει που έχεις ίδια καταγωγή με το πρεζόνι κι ονειρεύεσαι να σαι καλά και σώνει Κάτι μεγάλο και σπουδαίο κι όμως μ'αρουραίο έχεις κοινά πολλά στο λέω στοιχεία χημικά ακραίο μου λες για σένα Από τη γέννα ποτισμένα βλέννα μυαλά σκουριασμένα κι όμως τόσα δεδομένα εδώ μπροστά σου μέσα στα οστά σου και στα λεφτά τα λιγοστά σου φωνάζουν βιάσου,στη γειτονιά σου την πραγματική εκείνη την αρχέγονη φωλιά σου περιμένεις Ελ να δεις; Θαυμάζω τη διαύγεια σου! Stardust όπως ο ziggy μες στο στέμμα του biggie Ζει στο κάθε σου φυσίγγι,σε κάθε τζιβάτο χίπη στο τσιφλίκι που έχεις βάλει υποθήκη,στο σκουλήκι, πιάσε τη μεταφορά, ζει στον κάθε παλικαρά Κάθε καθίκι,κρύβει ζωογόνα σκόνη θέλοντας και μη Ψάξε τις τσέπες όσο θες δε θα βρεις σπιθαμή Κάθε τζαμί,ναός,κρανίο,κλινική,λαχνός,πορνείο, τίγκα στη σκόνη, σα νέο μπαράκι στο μεταξουργείο Κι είναι η γη όλη απ' αυτή μια μάζα και μεις αγωγοί μα και δοχεία κι εσυ μιλάς για ιεραρχία,τίτλους και πτυχία λέξη γελοία ηχεί αστεία τόσο η πειθαρχία όλοι ισορροπούμε ανάμεσα σε χάος κι αρμονία Της ψηφιακής εποχής μαθητής Χώρος και χρόνος πλέον συστήνονται σα γονείς Πλασμένοι απο το ίδιο υλικό με απαθείς βασιλείς ξενόφοβους μα και ξενομανείς Με ράθυμους κι ανεπαρκείς,με τοξικούς ομοεθνείς, μ' επιρρεπείς σε πίστες,βουλευτές,ληστές και σίστες, Με χτίστες και σολίστες,αγάδες και αμοιβάδες, ράπερς, χαρτογιακάδες,και ραγιάδες στις κυκλάδες Ρηγάδες και βαλέδες λαπάδες και χαβαλέδες Τυπάδες που γελάν μαζί σου όποτε κοκορεύεσαι βολεύεσαι στο τίποτα λακέδες και χαφιέδες έλα, ας το καλύτερα, πες μου τι θες τις χειροπέδες; Σου το' πα απ την αρχή του τρακ,πολύ πριν μπουν τα back 2 back πως δέσιμο δεν παίζει όσο έχουμε ακόμα γρέζι κι είναι ζήτημα να βρεις κάτι για να μας προσάψεις γιατί να ταλαιπωρείς τις νευρικές σου τις συνάψεις; Μην το πας εκεί, αφού του το' πα πως γραμμάριο παράνομο δεν παίζει να βρει, ας ραπάρουμε για ωράριο δημοσίου, τι σκατά! Δες, κοιτά την ώρα, φεύγει βιαστικά, Μόνο σκόνη να θαμπώνει αστρική λογικά
6.
Κι ενώ τρώω ταρτάρ, με λεμόνι κι αλατοπίπερο Κοιτώ το παιχνιδι απ’τα επίσημα στο γήπεδο Εσείς στα τάρταρα απ’αυτό το υπερκείμενο Δεν πας πουθενά, με οτοστόπ σ’επικαθήμενο Ασταμάτητο play, δίχως παύση Είναι Andri Barών, σε θέση και σε άρση Δύσκολος αντίπαλος δεν είσαι αλλά εν πάσει περιπτώσει Στο φουκαρά, δώστε εισητήριο Κουταμάρες, συναίσθημα καθόλου Με το αίσθημα του φόβου η λυρικότητα του κώλου Ποιο σεβασμό καλό μου, τον πούλο πάρε επ’ώμου Στο χωριό μου, θα σ’έκανα το μεροκάματο μου Η επιρροή μου επηρεάζεται απ’αυτό Απ’το εξώφυλλο, απ’το τι θα πω, πως να στο πω Σε ψάχνω με Cerebro , mc μου μα δε σε βρίσκω Χώνεψε το, αλλά ποιανού τη ρίμα τρως Δεν είμαι ο Γκάντι, χαρτί και καλαμάρι Andri J, Alpha James, James Brown ρε παπάρι Κι εσύ του Παντελή Καφέ ένα δοκάρι Ψάξε στο πατάρι, εμείς ψάχνουμε το Χάρη Άλλο εμείς, άλλο εμείς, εμείς είμαστε άλλο Δε χαλάμε σάλιο, το χαλάμε κι άλλο Κάλλιο πέντε και στο χέρι, το’να νίβει τ’άλλο Άντε χαλάλι, εμείς είμαστε οι άλλοι Ασταμάτητο play, Cerebro με Andri J Σα γροθιά του Cassius Clay, steady, δες το στο replay Τα παραλέει ο γράφων, ραπεράδων κάφρων παρωδός Περήφανος αρνητικής ενέργειας χορηγός Είσαι πικρός για τ’αυτιά μου...κι όμως, γίνεται, λύνεται η γλώσσα Ποια συνιστώσα, φέρε μου και το διακόσσα Το Σάββατο κυκλοφορείς με πόζα αλάνι, τσογλάνι Δευτέρα είσαι ‘’αμάν,αμάν’’ στο στυλ του Πεχλιβάνη Τι να μας πουν ρουφιάνοι, very funny σαν την Πετραλιά Τις φλέβες θά’κοβα αν ήμουν εσύ, ένας mc για εντέχνους και σκυλιά Ακόμα μια γουλιά, και για το σπάσιμο φιστίκι Στην παπάτζα πρώτος και στο πουτσικλίκι Μόνιμα σε mode αραλίκι, έχω υπογράψει και συνθήκη Όπως με το ρεζιλίκι, η ελληνική ραπ δισκοθήκη, φρίκη Μαύρη μουσική από βερνίκι πάλι Όμως χαλάλι, εμείς είμαστε οι άλλοι Άλλο εμείς, άλλο εμείς, εμείς είμαστε άλλο Δε χαλάμε σάλιο, το χαλάμε κι άλλο Κάλλιο πέντε και στο χέρι, το’να νίβει τ’άλλο Άντε χαλάλι, εμείς είμαστε οι άλλοι Είναι κουπλέ για όσους έχουν ψηλά μύτη, Και σκάει, σαν ίσιο σε σαγόνι ασφαλίτη Με πιάνει φρίκη, με ραπ που μου πουλάς σα δυναμίτη Ρίμες αλητείας από παιδάκια από σπίτι Ποιος mc καλό μου; Αν ήταν έλεγα να χώσει και στο γιο μου Σας ακούω και πονάει το μυαλό μου Λύνεται η γλώσσα, έχουμε μια συνιστώσα κι οίστρο Με εικόνες που περνάνε απ΄το διάφραγμα στο κλείστρο Κλείστο, άμα δεν έχεις κάτι να πεις Με το ζόρι παντρειά και πρέπει γκάνγκστερ να βγεις Wannabees, θαρρείς πουλάς σαν των Wu-Tang τα cd’s Έλα, please, χαλάρωσε, στερείσαι στιχουργικής Μιλάω για mc’s, με μόνο προσόν την πόζα Προσπαθώ για ραπ αντάξιο των riff του Petrozza Φτιάχνω εικόνες στο μυαλό μου, κι είσαι έξω απ’το frame Ραπάρω με Cerebro, και ροκάρω με No Flame Είμαι insane in the brain, με 8άbita kits Σαν ταμπούρο κλείνω μάτια απ’του RZA τα beats Δε γράφω ρίμες σαν κι αυτές αλλά μου τρώγαν το κεφάλι Αλλά χαλάλι αφού στό’παμε, εμείς είμαστε οι άλλοι Άλλο εμείς, άλλο εμείς, εμείς είμαστε άλλο Δε χαλάμε σάλιο, το χαλάμε κι άλλο Κάλλιο πέντε και στο χέρι, το’να νίβει τ’άλλο Άντε χαλάλι, εμείς είμαστε οι άλλοι
7.
Μέσα μου δαίμονας και τρέμω μπας και κάπως ξεμυτίσει, Αυτός ο ίδιος, οι πιο πολλοί που έχουμε γνωρίσει Δε μπορει, για κάποιο λόγο είναι εκεί και σουλατσάρει Σε γλεντάει, σε παρτάρει, ίσως χρωστάς και κάποια χάρη Σ’αυτό τον τύπο, σ’αυτό τον τόπο, με κάθε τρόπο Στο νου σου βάζουν να διαλέξεις μοναχά ένα δρόμο Τα λόγια λίγα το κεφάλι κράτα χαμηλα σαν περπατάς Έχε σα βασική σου έννοια τη δουλειά Να παρεκκλίνω έστω για λίγο, να πω θα φύγω Με παρακινεί εκείνος ν’ακουστεί σε κάποιο στίχο Ζει απ’το ξέσπασμα μου και στο θράσος μου θεριεύει Κι άμα δει οργή, πηγή και πύλη για να δραπετεύει Με προστατεύει αυτό τ’αγρίμι, που δε με κρίνει Και με βολεύει απίστευτα όταν παίρνει την ευθύνη Θυμός ποινικοποιημένος, μένει στο μυαλό κρυμμένος Μέρος του όλου, τυλιγμένος με μανδύα μεσσία, σκυμμένος Με κοιτά με ύφος αυτάρεσκο υπενθυμίζει Είναι εκεί σε κάθε κρίση, δράση -αντίδραση είναι φυσική, Δευτέρας Γυμναίιου απλά, κι αν δε θυμάσαι Μείνε να κατηγορείς αυτό που κρύβεις και φοβάσαι Κρύβεται κάπου εκεί Μέσα στις σκέψεις μου Πάντα καραδοκεί Για τις ορέξεις μου Μέσα μου καίει σα φωτιά, καμιά φορά με κυβερνά Μου ψιθυρίζει απαλά μέσα στ’αυτιά Ξέρει να κρύβεται, πότε να μην αμύνεται, τι γίνεται; Στοιχειώνει την καρδιά μου ξαφνικά και επιτίθεται Κρύβεται μες τη ντροπή που φαίνεται στο βλέμμα μου Πηγάζει από τα λάθη των άλλων, βράζει το αίμα μου Το τέρμα μου, μου θυμίζει οτί έρχεται Τα βράδυα που’μαι μόνος με επισκέπτεται, δε ντρέπεται Ξυπνάει με κάθε σφαίρα μπάτσου που εξοστρακίστηκε Και μία μανα μες στη θλίψη της βυθίστηκε Λεπίδα που γυαλίζει στο ημίφως και στάζει αίμα Εξώφυλλο ντροπής στα κανάλια και "πρώτο θέμα" Στο άδικο, στον κατάδικο από πλάνη, σήμα μου κάνει Στους λόγους που ξερνάνε σε μπαλκόνια τσαρλατάνοι Για σεργιανι βρίσκει αφορμές συχνά και καμαρώνει Όταν μιλά με τη φωνή μου, με συμπληρώνει Κι όσο θα καίει η φωτιά μες στα πνευμόνια Κι όσο αυτός ο κόσμος βυθίζεται στη διχόνοια Τόσο θα εμφανίζονται δαιμόνια εκολλαπτόμενα εντός μου Ισορροπία να δίνουν στο σκοτάδι και το φως μου Κρύβεται κάπου εκεί Μέσα στις σκέψεις μου Πάντα καραδοκεί Για τις ορέξεις μου Ήρθε με βρήκε στη δουλειά σαν άκουγα τα σχολιανά Με ειρωνικό χαμόγελο στα μούτρα, ψάχνοντας μπελά και πάλι Νιώθεις καλά όταν απαντάς εριστικά στ’αφεντικά Κι ας ονειρεύεσαι το χέρι στη σκανδάλη Σ΄όλα τα λάθη η ίδια ζάλη σαν εισβάλλει κι όμως Ο υποφαινόμενος πομπός και δέκτης ταυτοχρόνως Απ΄όλα είχα να πάρω και σε όλα είχα να δώσω Ωστόσο, αυτό είναι το δικό μου colpo grosso Τη γνώμη μου για σένα ξέρεις δε θ’αναδιπλώσω έτσι απλά Να πεις πως με συμπάθησες μετά Πες το αυθορμητισμό βάφτισε το παραξενιά Μα η δηθενιά, το βλέπεις πως το δαίμονα ξυπνά Κι ας έχω τα λουριά να τον κρατάνε τόσο όσο Είναι κάποιες φορές που σκέφτομαι να τον ελευθερώσω, κι αλλες Που λένε κάνε υπομονή, κράτα τον έλεγχο Κουφάλες δε θ’αργήσουν ξέρεις να σε κρίνουν ένοχο Κόσμος ανέτοιμος για να δεχτεί, να νιώσει Τα πιο βαθιά μας θέλω, γι’αυτά πρέπει να ντραπούμε Μέσα στο έρεβος σχέδιο ποιος θα καταστρώσει Οι δαίμονες μας να βρουν τρόπο να συναντηθούνε Κρύβεται κάπου εκεί Μέσα στις σκέψεις μου Πάντα καραδοκεί Για τις ορέξεις μου
8.
Είναι οι λέξεις που θα πεις πως θα τις πεις και τι θα φέρει Πώς φτάνεις στο σημείο η μουσική σου να προσφέρει Η ίδια ιστορία ξανά και ξανά Σκουπίδια σε γεμάτα από φελλούς μαγαζιά Βαρέθηκα να κρύβομαι, βαρέθηκα να γίνομαι Ένα και το αυτό με σας κι όλο να υποκρίνομαι Θα δίνομαι, ολοκληρωτικά Έμαθα να ραπάρω πρώτα για τη γειτονιά Η μουσική χαλί χωρίς αντίκρυσμα για όσα Αντίκρισα και έχω δει τόσα και τόσα Γιατί τα φράγκα σου, σου λέω δεν έχουν θέση εδώ Μέσα στα μάτια σου, κοιτάω και βλέπω απόλυτο κενό Μάθε να δείχνεις σεβασμό, περαστικοί είμαστε όλοι Με άδεια τσέπη ή και με γεμάτο πορτοφόλι Γκουρού μου γίνατε όλοι και ειδικοί στο γενικά Μα μούγκα αν η συζήτηση πάει στο ειδικά Δε φταίει το σανίδι αν δε νιώθεις μ’όλους ίσος Και μεσα στο χαμό χαθήκατε, κερνάτε μίσος Κερνάω hip hop από καρδιάς κι αν τύχει και το αγαπάς Εκεί που ο στίχος θα με πάει κι εσύ θα πας Πόσο σοβαρά τον εαυτό σου πήρες; Μοιάζεις σαν άσμα λαικό με τελειωμένους αναπτήρες Κωλοχαρακτήρες για τη μούρη και τις λίρες Κάνουν μπαμ σου λένε μα έχουν άδειους γεμιστήρες Πόσο σοβαρά πήρες λοιπόν τον εαυτό σου Και πόσο σοβαρά παίρνεις αν θες και το κοινό σου Σαν το χορηγό σου μάλλον όχι λογικά Ζωντανά στέκεσαι μόνο στα επιφανειακά Και ποζαρεις με μωρά μες στου Facebook την κραιπάλη Γνωστοί άγνωστοι βαρανε like συντηρούν το χάλι Και η ρούμπα συνεχίζει να κραταει το ρυθμό Μελωδία στο ρεφραίν κι ενα ραπ εμετικό Έκτακτο δελτίο ηλεκτρικές στη διαπασών Αναμένεται η βροχή των γαρυφαλλοειδων Σε δουλεύουν Έλληνα κι εσύ ακόμα τα μασάς Θα φορέσω εκρηκτικά και θα ρθω εκεί που γλεντάς Είναι στίχος που λατρεύω γι’αυτό θα τον ξαναπώ Κι ο Βαλάντης δε νομιζω να χει προβλημα μ’αυτό Δίνω όλο το respect σ’όποιον γραφει με ψυχή Δε με νοιάζει αν είναι ραπ ή λαϊκό, είναι μουσική Πόσο σοβαρά τον εαυτό σου πήρες; Μοιάζεις σαν άσμα λαικό με τελειωμένους αναπτήρες Κωλοχαρακτήρες για τη μούρη και τις λίρες Κάνουν μπαμ σου λένε μα έχουν άδειους γεμιστήρες
9.
Μες στους καιρούς που όλα μοιάζουν ειπωμένα, τόσες γνώμες Φήμες, βρώμες, σιγά που θα κλειστώ μέσα σε νόρμες Φτιάχνω εικόνες που ειν΄κρυψώνες για χαμαιτυπείων θαμώνες, Για αλαζόνες που μετάνιωσαν, γέροντες που ξανάνιωσαν Κανόνες, που λογάριασα κακώς αυτό είν’το κρίμα μου, Μια στάλα έμπνευση για την επόμενη τη ρίμα μου Ψάχνω στο καθετί στου χώματος το καφετί Απ’το παλιό κρατώ ότι αξίζει μόνο, τ’αλλα σκελετοί Στο χωνευτήρι, στελνω και για όσο ο χρόνος θα με φθείρει πειραχτήρι για κάθε αγανακτισμένο νοικοκύρη Ρέμπελος, ρεμπέτης, rebel scum και τζαναμπέτης Με της μέθης το σκοπό γελάω με τον ψυχοπομπό Γι αυτόν δραπέτης, άστον να περιμένει στον Αχέροντα Πες του πως τα χαρτιά μου δείχνουν χρόνια ανενημέρωτα Δεν ξερω τα ημιτόνια κι έχω ασθένεια χρόνια Να γράφω εριστικά όσο υπογράφουνε μνημόνια Κι η μονη ανταμοιβή που θέλω είναι απλά στην πράξη Να κάτσει ο στίχος δίπλα στον επόμενο ν’αράξει Νά’ναι αναπαυτικά νά’χει εικόνα κι ήχο τζάμι Misdeal να δινει στυλ με beats κ μπάσα στη θαλάμη Εν δυνάμει Μπάτης Άποστάτης, ξακουστή Τριάς Πολυλογάς μπαίνω και πάλι όσο μπιστάει ο μπαγλαμας Ανακατεύοντας παλιό και νέο όσο εισπνέω ζωή Κάτι ν’ανακαλώ ως την τελική την εκπνοή Τι κάθεται καλά στ’αυτί, τι γράφει ωραία στο χαρτί Ψαχνω τη μούσα να βρω, νά΄ρθει να μου πει κι απ την αρχή Σώμα ψυχή να ταρακουνηθεί, μαζί κι όποιος πενθεί για κάποια εποχή που λες πως πέρασε ανεπιστρεπτί Μες στους καιρούς που όλα μοιάζουν ειπωμένα, ψαχνω μούσα Ψυχή σαν καραβάνι απ’τη Σαμψούντα και την Προύσσα Γυρεύω την αλήθεια στου παρόντος τα χαλάσματα Δεν ψάχνω θαύματα, κάνω ηχητικά πειράματα Δεν ξέρω που θα βγει, δεν ξέρω πως θα καταλήξω Κοιτάω μπροστά, καμιά φορά κοιτάω και πίσω Member Berries, μοιράζονται οι στιγμές για όσα θυμήθηκα Γροθιές ψηλά να βλέπω μες στα φώτα κι ανταμείφθηκα Ανήθικα σου κλέβουν τα όνειρα μεσ’απ τα χέρια σου Σήκωσε το βλέμμα και ξεκόλλα απ’τη μιζέρια σσου Για μας, δε νοιάστηκαν ποτέ για μας Το μέλλον μας αβέβαιο κι είναι κρυφός νταγλκάς Του Γιώργη παίζει ο μπαγλαμάς, μαγεία μες στ’αυτιά μου Κι ο Zarquon μου ξύπνησε το ραπ με στην καρδιά μου Τι κάθεται καλά στ’αυτί, τι γράφει ωραία στο χαρτί Ψάχνω τη μούσα, από αυτό εισπνέω ζωή Τι κάθεται καλά στ’αυτί, τι γράφει ωραία στο χαρτί Ψαχνω τη μούσα να βρω, νά΄ρθει να μου πει κι απ την αρχή Σώμα ψυχή να ταρακουνηθεί, μαζί κι όποιος πενθεί για κάποια εποχή που λες πως πέρασε ανεπιστρεπτί
10.
Μπαίνω ξανά με το ίδιο το βιολί, καθώς πιστεύω φειδωλοί Υπήρξαμε στην προηγούμενη μας την αποστολή Αν τη βολή σου χάλασε η τόση μας υπερβολή Στάζω χολή, λόγο δε βρίσκω γι’άλλη αναβολή Στάζω χολή τώρα καιρό για σένα με το αστραφτερό Χαμόγελο το παγερό, μες στην ψευτιά του γλιτσερό Για σένα που οδύρρεσαι να μη σε βγάλουν απ το ευρώ Στάζω χολή, στην έδρα εκείνη τη δικαστική Σ’εσένα που κερνάς κι ομως κεράσματα δε θες Κράτα το υφάκι το απεχθές, σ’έσενα που έγινες χαφιές Στάζω χολή όταν μου φυτεύεις member berries στα μυαλά Μα ολά καλά, χολή σ'αισθήματα νοσταλγικά Για όσους ραπάρουν σε ρεμπέτικα επιδεικτικά , "Ώπα,ώπα αυτό το κάνουμε κι εμείς" Άντε,καλά! Για σένα που στριμώχνεσαι πρώτος στα μαγαζιά Να προλάβεις την προσφορά, πέσε λίγο πιο χαμηλά Για κάθε καστανά που συλλαμβάνεις, κάστανο που προσκυνάς Σταζω χολή σε σένα που όλα τα πουλάς, Την καλημέρα μου αν ζητάς κι είσαι ο Αυτιάς, δε μας γαμάς! Για κάθε ένα εκεί έξω υπόδειγμα αμορφωσιάς Στάζω χολή σε κείνους που δε συγχωρούν αυτούς Που από έρωτα εκπέσαν,τύπους επικριτικούς Σε όσους μόνοι τους χρίστηκαν αγελάδες ιερές, Χολή δε στάζω σε ανθρώπους, μα σε συμπεριφορές Σ’όποιον έχει τη μύγα κι έχει παρεξηγηθεί Λέω ‘’καλά, με συγχωρείς’’ και βλέπω να αποχωρεί Γι'αυτό αν σ’ενοχλεί η χολή ηχολήπτη κάνε την κι εσύ Γιατί προβλέπεται να στάζει σερί μέχρι το πρωί Στάζω χολή, γιατί μου βγαίνει τόσο φυσικά Στάζω χολή, για λόγια τοξικά-ενοχλητικά Στάζω χολή, κι ισως διαταραγμενοι να μαστε λιγακι Στάζουμε χολή όπου στήνεται πανηγυράκι Βράζουν τα σωθικά μου σαν την κόλαση του Dante Στάζω χολή γι’Alexis που την είδε Comandante Στάζω χολή για ράσα και κοσμήματα χρυσά Χολή για μια ολοκληρωτική αριστερά Στάζω χολή, στάζω χολή για μένα Για’κείνα που δε γίνονται πράξη μένουν στην πέννα Χολή για τον καθένα, χολή και για όλους μαζί Χολή για την υπόθεση Ηριάννας-Περικλή Χολή για πρωινάδικα και μεσημεριανά Για όσα διαβάζεις σ’έντυπα μα και ψηφιακά Στάζω χολή, και πάρτο αν θες σαν προσβολή Χώρια μπορούμε σίγουρα, μα όχι όλοι μαζί Στάζω χολή, κι είναι για δεύτερη φορά Χολή για τους γονείς τίγκα στα ψυχολογικά Χολή που τα ξεσπάν με νεύρα πάνω στα παιδιά Χόλή θα βρουν μπροστά τους, γρήγορα ή αργά Χολή για ράπερς κλώνους, ραγιάδες αφεντικών Ροκάδες σε πίστες, που γίναν στόχοι λουλουδιών Χολή γιατί είσαι απών, και για θανάτους παιδιών Στο όνομα δισεκατομμυριούχων αθλητών Στάζω χολή, γιατί μου βγαίνει τόσο φυσικά Στάζω χολή, για λόγια τοξικά-ενοχλητικά Στάζω χολή, κι ισως διαταραγμενοι να μαστε λιγακι Στάζουμε χολή όπου στήνεται πανηγυράκι
11.
12.

about

Cerebro - Member Berries 2018

credits

released October 4, 2018

license

all rights reserved

tags