Κάνε το εικόνα ,πέσιμο, εξακρίβωση,όχι δέσιμο
μ' επώνυμο ξενόφερτο, ερώτημα αναπόφευκτο να σκάσει
"από που είμαι και που πάω,αυτό να μάθετε δε θέλετε;"
κοίτα να δεις που η περιέργεια επιβραβεύεται

Απορώ βεβαίως που απορείς μα αν άπορος σε γνώσεις είσαι
θ' απορρυθμιστείς αν σου εξηγήσω
σε απόρρητα μονοπάτια δε θα σε ξεναγήσω
σπάω και ξαναρίχνω,δισεκατομμύρια έτη πίσω

Γιγάντιοι αστέρες πέφτουνε πτώματα μες στα συμπαντικά χαρακώματα
το λένε σουπερνόβα κι απόλυτα υπεύθυνο για τη δική σου οντότητα
δε με πιστεύεις;το παίρνω επί πόνου! ενώσεις ηλίου και υδρογόνου
δώρο απ τ' άστρα που πέθαναν δίχως φωνές ,για να 'χεις να δίνεις εσύ εντολές

Γιατί αφήσανε σκόνη πολλή,γνωστή είναι του σύμπαντος η διαστολή
ορίζει εμένα και σένα και σόρρυ μα μία υπάρχει μονάχα φυλή
Γιατί είναι τυχαίο που ζεις,κι ότι αγγίζεις και ότι θα δεις
το λένε αστρόσκονη ξέρεις έρχεται,από κει που πηγαίνουμε εμείς

Όχι μη μας παρεξηγείς καθώς χάριν υπερβολής
λέμε για υπερκαινοφανείς αστέρες ήρωες αφανείς που αφήσαν χνάρια
Κι είναι θεοί από μηχανής στου σύμπαντος τις αχανείς
μεριές κι εσύ μου λες φταιν τα φεγγάρια

Που νιώθουν τόσοι τόσο μόνοι τι κι αν μας ενώνει σκόνη
μ' οτι υλικό κι απτό απ' την οθόνη ως στην αγχόνη μη σ' αγχώνει
που έχεις ίδια καταγωγή με το πρεζόνι
κι ονειρεύεσαι να σαι καλά και σώνει

Κάτι μεγάλο και σπουδαίο κι όμως μ'αρουραίο
έχεις κοινά πολλά στο λέω στοιχεία χημικά ακραίο μου λες για σένα
Από τη γέννα ποτισμένα βλέννα
μυαλά σκουριασμένα κι όμως τόσα δεδομένα

εδώ μπροστά σου μέσα στα οστά σου
και στα λεφτά τα λιγοστά σου φωνάζουν βιάσου,στη γειτονιά σου
την πραγματική εκείνη την αρχέγονη φωλιά σου
περιμένεις Ελ να δεις; Θαυμάζω τη διαύγεια σου!

Stardust όπως ο ziggy μες στο στέμμα του biggie
Ζει στο κάθε σου φυσίγγι,σε κάθε τζιβάτο χίπη
στο τσιφλίκι που έχεις βάλει υποθήκη,στο σκουλήκι,
πιάσε τη μεταφορά, ζει στον κάθε παλικαρά

Κάθε καθίκι,κρύβει ζωογόνα σκόνη θέλοντας και μη
Ψάξε τις τσέπες όσο θες δε θα βρεις σπιθαμή
Κάθε τζαμί,ναός,κρανίο,κλινική,λαχνός,πορνείο,
τίγκα στη σκόνη, σα νέο μπαράκι στο μεταξουργείο

Κι είναι η γη όλη απ' αυτή μια μάζα και μεις αγωγοί μα και δοχεία
κι εσυ μιλάς για ιεραρχία,τίτλους και πτυχία
λέξη γελοία ηχεί αστεία τόσο η πειθαρχία
όλοι ισορροπούμε ανάμεσα σε χάος κι αρμονία

Της ψηφιακής εποχής μαθητής
Χώρος και χρόνος πλέον συστήνονται σα γονείς
Πλασμένοι απο το ίδιο υλικό με απαθείς βασιλείς
ξενόφοβους μα και ξενομανείς

Με ράθυμους κι ανεπαρκείς,με τοξικούς ομοεθνείς,
μ' επιρρεπείς σε πίστες,βουλευτές,ληστές και σίστες,
Με χτίστες και σολίστες,αγάδες και αμοιβάδες,
ράπερς, χαρτογιακάδες,και ραγιάδες στις κυκλάδες

Ρηγάδες και βαλέδες λαπάδες και χαβαλέδες
Τυπάδες που γελάν μαζί σου όποτε κοκορεύεσαι
βολεύεσαι στο τίποτα λακέδες και χαφιέδες
έλα, ας το καλύτερα, πες μου τι θες τις χειροπέδες;

Σου το' πα απ την αρχή του τρακ,πολύ πριν μπουν τα back 2 back
πως δέσιμο δεν παίζει όσο έχουμε ακόμα γρέζι
κι είναι ζήτημα να βρεις κάτι για να μας προσάψεις
γιατί να ταλαιπωρείς τις νευρικές σου τις συνάψεις;

Μην το πας εκεί, αφού του το' πα πως γραμμάριο
παράνομο δεν παίζει να βρει, ας ραπάρουμε για ωράριο δημοσίου,
τι σκατά! Δες, κοιτά την ώρα, φεύγει βιαστικά,
Μόνο σκόνη να θαμπώνει αστρική λογικά