Σε κάποιο παραμύθι που , στερείται διδάγματος ηθικού βρέθηκα μα μη φανταστείς πως μέλους δέχτηκα πριγκιπηκού τον τίτλο παράξενη γιορτή μέσα σε κύκλο πάσης φύσεως μορφές δυνάστη κύκλωπα το τέλος γλεντούν με φωτιές Ανάμεσα σε μελωδίες της φύσης , δίχως να ζητά κανείς τους υποκλίσεις στις ισόβιες καθείρξεις δώσανε για πάντα τέρμα άχρηστο το καθε χαρτονόμισμα , το κάθε κέρμα Περπατώντας λίγο πιο μακριά , τόσα παιδιά με ξένο μεταξύ τους χρώμα και ξεχωριστή ντοπιολαλιά παίζουν και ζωγραφίζουν όσα βλέπει μοναχά η καρδιά κι οι ερωτευμένοι όρκους δεν ανταλλάζουν μα ζεστά φιλιά Με τη μιλιά μου να χει κάνει πια φτερά ,συνέχισα πλακόστρωτα δρομάκια διασχίζοντας απέρριψα τη λογική ζητώντας μια χάρη απο την τύχη μου να με βοηθήσει κάποτε να ζω στο παραμύθι μου Το λεν cerebro , μες απ του εγκεφάλου τα αγγεία ιστορία που μιλά για ελπίδα , κάποια ουτοπία Cerebro ,φωτός αχτίδα βγαίνει απ τα ηχεία αναζήτηση μες της ψυχής τα βάθη για μαγεία Cerebro και ξεκίνησε άλλο ενα παραμύθι μακριά από τον κόσμο σας ,μακριά από τη λήθη γιορτή έστησε η αφεντιά μας σ'έναν άλλο γαλαξία εκεί που δεν υπάρχει η ψευτιά κι η υποκρισία Μαγεία μες την τρέλα μας και μες την ουτοπία μας με χρώματα ξεχωριστά βάφουμε τα τοπία μας παιδιά που τραγουδάνε και χορεύουνε στους δρόμους χωρις θεούς, σωτήρες, δαίμονες, κανόνες, νόμους Ξέχνα ,για λίγο μονάχα τη λογική τρέχα ,χωρίς να σε νοιάζει στη βροχή και κάπου εκεί όσα φοβάσαι κι οσα θες γίνονται ένα χωρίς διακρίσεις, μίσος και χωρίς απωθημένα Ακου τη φύση να σκορπάει μια ανάσα μια λαλιά τραγούδα δυνατά όχι απ' το στόμα, απ' την καρδιά Cerebro ,ταξίδι μακρινό χωρίς μια στάση ψάχνω για συνοδοιπόρους να γυρίσουμε την πλάση Το λεν cerebro , μες απ του εγκεφάλου τα αγγεία ιστορία που μιλά για ελπίδα , κάποια ουτοπία Cerebro ,φωτός αχτίδα βγαίνει απ τα ηχεία αναζήτηση μες της ψυχής τα βάθη για μαγεία

Μαθημένος ,να ζω πάντα με μένος κολλημένος σε μια δεκαετία δίχως άγχος μα με σθένος σαστισμένος ,σκεπτόμενος αυτά που φύγαν κι όμως δίνω χ στο μίσος μένω στην αγάπη γαλαντόμος Έπρεπε κοντά να φτάσω στο σημείο όλα να τα χάσω για να δω πιο καθαρά και να φωνάξω πάσο σ ολα εκείνα που με θέλαν να μιλώ χωρίς φωνή με λόγο ασήμαντο θεαθήναι απλό και πάλι στη σκηνή Κοίτα πως βρέθηκα , ξανά χαμένος μες στις λέξεις βρίσκοντας αστείες πάντα τις διενέξεις όπως και το 99 τοις εκατό αυτών που θα εκλέξεις στο εξής κοίτα τα πράγματα στο νου σου ν αποπλέξεις Σκέψεις καταπολέμησης όλων των φόβων δίχως ανάγκη ιδεολογιών και ψυχολόγων ανεύρεση διεξόδων απ'αυτό το καθεμέρα σε φρενοκομείο που μετακόμισε σε μια σκακιέρα Δες τους ίππους πως καβαλάν αξιωματικούς κι ύστερα τύπους ,πιόνια σε πύργους δίδυμους φίλους κι εχθρούς και χτύπους ,να δέχονται όλοι απο βασιλείς ψυχοπαθείς βλέπεις η ισχύς πως δίνεται πάντα σ'αυτούς Μα δε γαμιέται ,σιγά σιγά ο κρο μανιόν την κάνει ίσως το evolution στήσει πιο καλή πλεκτάνη να δοθεί τέρμα στο ψέμα στο κυνήγι για το στέμμα έχεις τίποτα άλλο επ 'αυτού; Μπα ,αλλάζω θέμα Όσο οι πάντες μπρος στο δήθεν παραμένουμε σκυφτοί αλλάζω θέμα όπως αλλάζει η όψη μες στην πόλη αυτή κι όσο αφηνόμαστε και πάμε εκεί όπου μας πάει το ρέμα τόσα πολλά μες στο κεφάλι κι έτσι απλά αλλάζω θέμα Μη με ρωτάς γιατί η οργή έχει ριζώσει στην καρδιά μου είναι το ψέμα στο προσκήνιο και τρώει τα σωθικά μου μπροστά μου κάθε μέρα βλέπω πράγματα τρελά στα 90's τα θεωρούσα απίστευτα και τόσο μακριά Ψηλά τότε κοιτύυσα δε με άγγιζε το μίσος δε ζούσα με τα πρέπει και τα ίσως στιγμή μου λαβωμένη από ανάμνηση χαμένη που μια άνοιξη και τέλος του χειμώνα περιμένει Επιμένει να γράφει στίχους να φωνάζει όσα χρόνια κι αν περάσουν η πορεία δεν αλλάζει απόηχος των cold reboot κι απ'τα παιδιά στο χρόνο βρήκα τρόπο να'μαι πάλι εδώ και ρίμες να σκαρώνω Κι αν θυμώνω ,είναι που τίποτα δεν είδα τόσα χρόνια έχουν περάσει μα εχω μέσα μου ελπίδα πως θα μπει τέρμα στο ψέμα στο κυνήγι για το στέμμα έχεις τίποτα άλλο επ 'αυτού; Μπα ,αλλάζω θέμα Όσο οι πάντες μπρος στο δήθεν παραμένουμε σκυφτοί αλλάζω θέμα όπως αλλάζει η όψη μες στην πόλη αυτή κι όσο αφηνόμαστε και πάμε εκεί όπου μας πάει το ρέμα τόσα πολλά μες στο κεφάλι κι έτσι απλά αλλάζω θέμα

Καθώς καμάρωνε το κινητό του το υπέρ-ευφυές αυτό που κόστος έχει δύο βασικούς ,εφαρμογές πανάχρηστες έβαλε μέσα ,μουσικές αισχίστου είδους που τις ξέρουνε οι πάντες ,μα γι΄αυτόν είναι για λίγους Ψαγμένος κι έτσι ,γκατζετάκι κι όχι χιπστεράς στα μπαρ του κολωνακίου μούρη ,τόσο ποζεράς το bluetooth στ'αυτί χωμένο στο διάδρομο όσο τρέχει τόσο σταρ ένιωθε σαν χαμογελούσε στον καθρέφτη Λίγο η ΔΑΠ ,λίγο το διάβασμα τσίμπησε και θαράκι ,χρόνια πριν μ'ακόμα δες φουσκώνει σαν παγώνι τώρα βγάζει φράγκα φουλ γιατί έτσι λέει είναι το ευ ζειν δες ,ποστάρει κι αποφθέγματα με μυρωδιά φορμόλη Ξέρεις ούτε να περάσει ο γιάπης έξω από γιαπί αφού θα πει "Ταπί τα πιθηκάκια πάνω στη σκεπή, θα μείνουν μια ζωή" , ενώ εκέινος ξεχωρίζει δίνει νόημα στη βλακεία απ΄το δικό του μετερίζι Έτρεμε μόνο ένα πράμα ,αυτό που λεν χρεωκοπία καταθέσεων κούρεμα ίσως τα έβγαζε Ελβετία βλέπεις η εταιρεία ,του έδινε και κάποια μαύρα απ'τα υποτιθέμενα κομμένα ,κι έτσι αμπρακατάμπρα 3 κατοστάρικα το μήνα έτη συναπτά επτά λεφτά ,ο μόνος του θεός ξέρει να προσκυνά τον έκρυψε καλά λοιπόν μέσα σ'ένα παλιό ντουλάπι που να ξέρει οτί το τέλος θα ρθει από γραφειοκράτη Είναι η μέρα του θανάτου του γιάπη ,ακούς αγάπη; κρυμμένα φράγκα διπλοκλειδωμένο το ντουλάπι στην πόζα πρώτος μα επί της ουσίας τελευταίος κλασσικό τσογλάνι Έλλην που το παίζει Ευρωπαίος Και κάπου εκεί η κυβερνητική πολιτική μαφία μπάτσου αρμοδιότητες ανέθεσε στην εφορία ντου στα σπίτια για να βρουν κρυφά ταμεία ,ακόμα μία επιχείρηση αδιαφθόρων για να βρούνε λεία Μόνο αποτυχία δε θα το έλεγες το εγχείρημα και να που ο γιάπης απ'τη μια στιγμή στην άλλη θήραμα πριν καταλάβει τι έχει παίξει πως έξω απ'την πόρτα του περιμένει τύπος καμαρωτός,σβήνει το φως Μα δεν ψαρώνει που να φύγει ,πόρτα ανοίγει κι αντικρύζοντας τον πιο αισχρό γραφειοκράτη όλων καταλήγουν μέσα του φωνές διαβόλων "Μόνο μια λέξη ,ΒΙΑ!" έρευνες για ατασθαλία οικονομική και ποια κατάσχεση,γιατι; Βλέμματα πάνω στο ντουλάπι του γιάπη κατάσταση παρεκτράπη ,σε μια στιγμή μπαίνει κλειδί-βγαίνει μαχαίρι απέναντι σε χαρτοκόπτη αν έπαιζε και madrugada θα'ταν 10η Εντολή Επόμενη σκηνή splatter εικόνες για τους λιγοστούς θαμώνες δυό φιγούρες να κυλάνε μέσα στο αίμα μόνες μ΄όργανα ζωτικά,σωθικά κι εντόσθια στα πόδια μπροστά με τα χίλια ζόρια σηκώθηκε κι άρπαξε τα λεφτα Πήγε να φύγει κι όμως κάτι τον πνίγει με το λαιμό δεμένο σέρνεται και δες καταλήγει στην άκρη του μπαλκονιού ,σε τέλεια ισορροπία δύο ζωές τελειωμένες έγιναν ζυγαριά μία Είναι η μέρα του θανάτου του γιάπη ,ακούς αγάπη; κρεμάστηκε απ'τ'άντερα κάποιου γραφειοκράτη καμιά επανάσταση παρούσα μες στην ιστορία ανθρωπόμορφοι που σφάχτηκαν για χρήμα κι εξουσία

Παίρνωντας πλάνα από στιγμές του χθες ισορροπόντας πάνω σε λεπτές νοητές γραμμές βλέπω πως είναι απαραίτητο περίτεχνα επιλογές να κάνεις ώστε κάθε τι να απολαμβάνεις ,χάνεις αν δεν αυτοσχεδιάζεις Και σαφώς,σενάριο αν αποστηθίζεις θέλει όλο το είναι σου να δίνεις, θελει τέχνη ,να σχεδιάζεις και το σήμερα ακόμα πλάθεις με νερό και χώμα,λάσπη ικανή για δημιουργία μοιάζει αργία Η κάθε μέρα που στο διπλανό χαμόγελο προσφέρεις σαν να έγραψες γι αυτόν κάποιο δικό σου ποίημα κι ειναι μια τέχνη όταν σωστά μιλάς γι αυτά που ξέρεις δίχως στόμφο το μυαλό να πας μπροστά ένα βήμα Σαν τις σελίδες ενός κόμικ βλέπεις μέρες να γυρνάν και όλο σκέφτεσαι η επόμενη τι επιφυλάσσει εδώ οι ήρωες ειναι φίλοι δίχως μπέρτες και κολάν κι η κάθε δυσκολία αφορμή για δράση Ειναι μπομπίνα και τοιχος ,ειναι καμβάς και δίσκος την ώρα εκείνη περιμένει που θα σου έρθει ο οίστρος είναι ερμηνεία και ήχος,εικόνα,μουσική,στίχος μ'αλήθεια τρέφεται μονάχα όχι με πόζες κι ύφος Μπομπίνα και τοιχος ,ειναι καμβάς και δίσκος την ώρα εκείνη περιμένει που θα σου έρθει ο οίστρος είναι ερμηνεία και ήχος,εικόνα,μουσική,στίχος μ'αλήθεια τρέφεται μονάχα όχι με πόζες κι ύφος Από μια νότα στο υπόγειο ως την πιο μεγάλη αρένα από ένα στίχο εφηβικό ως την πιο δυνατή πένα είναι η τέχνη του να ζεις ,να ονειρεύεσαι να νιώθεις ,να παλεύεις ,ν'αγαπάς και να παιδεύεσαι Ειν'το ταξίδι που το βλέπεις σαν ποίημα του Καββαδία σαν καμβά όλα τα τοπία μα και σαν φωτογραφία η ανάμνηση μαγεία κι οι στιγμές που θες να ζήσεις ο αγώνας να προλάβεις τη ζωή ,να την κερδίσεις Σαν την πιο γλυκιά φωνή που τραγουδάει όσα βιώσεις ειν'η τέχνη του να είσαι αληθινός ναα μην προδώσεις το κουράγιο για να βρεις ,μια ψυχή να μεγαλώσεις τη γαλήνη σου να έχεις το εγώ σου να σκοτώσεις Σα βελόνα στον ανθρώπινο καμβά γεμάτη χρώμα σαν ορχήστρα από όργανα παιγμένα με το στόμα είν'η τέχνη της ρουτίνας σου ,η πιο γλυκιά συνήθεια που στο ψέμα αντιστέκεται και τρέφεται μ'αλήθεια Ειναι μπομπίνα και τοιχος ,ειναι καμβάς και δίσκος την ώρα εκείνη περιμένει που θα σου έρθει ο οίστρος είναι ερμηνεία και ήχος,εικόνα,μουσική,στίχος μ'αλήθεια τρέφεται μονάχα όχι με πόζες κι ύφος Μπομπίνα και τοιχος ,ειναι καμβάς και δίσκος την ώρα εκείνη περιμένει που θα σου έρθει ο οίστρος είναι ερμηνεία και ήχος,εικόνα,μουσική,στίχος μ'αλήθεια τρέφεται μονάχα όχι με πόζες κι ύφος

Μέσα στην πόλη των βουβών μου λές .αναζητούν φωνές δύσκολο να κουνήσουν γι αυτό ψάχνουν καθοδηγητές μίλα μου δάσκαλε και βρες μου τρόπο να ξεσηκωθώ μέσω της μουσικής λαμβάνω μήνυμα πολιτικό Της μόδας φέτο ,του χρόνου ,κάτι άλλο ,γάμησε το όσο ψάχνεις ταξική συνείδηση να βρεις στα γκέτο μες στο κέντρο της προσοχής κοιτάς πως να βρέθεις δεν είναι δύσκολο να προβληθείς μα μην παρασυρθείς Στις ιστορίες , στο πόσο μάγκας δείχνεις στις πορείες μαθήματα αντιφασισμού και επαναστάσεων οδηγίες απ'όταν πληθύναν οι εμσίζ βαρέθηκες να ακούς μεγαλοστομίες όμως τα λόγια απέχουν μίλια από τις πράξεις κι ειν'αστείες Φάτσες που περιμένουν δυό στιχάκια να τους πουν για εκμετάλλευση από το κράτος και για φασιστάκια λες και κράτησαν ποτέ τους τα προσχήματα λες και είναι αόρατα τα θύματα ,μη μου λές πως πρέπει μαθήματα Μονόφθαλμοι να δίνουν σε δήθεν τυφλούς και μη μ ακούς αν περιμένεις τα αυτονόητα να σου υποδεικνύω εχθρούς δεν παίζει κοινοτοπιες για λαμογιες και κάτω απ το τραπέζι τραπεζίτες με φιμέ τα τζάμια και γραβάτες Ρίμες που ξαφνικά γίναν μοδάτες σε στυλ καταγγελτικό "Τόσοι πολλοί ομοιδεάτες!" λες και φτιάχνουμε ομάδες να ξυπνήσουμε υπνοβάτες rest in peace στον raw assault ομαδικές οι αυταπάτες Μεγαλοστομίες ,λόγια σκόρπια κι ιστορίες συμβουλάτορες μοιράζουν αφειδώς φιλοσοφίες Μεγαλοστομίες ,κι εύκολες αοριστίες ευτυχώς μικρόφωνο έπιασε πλήθος από μεσσίες Δες τον καθένα απο μας σαν ένα της σιωπής αντίπαλο φωνές δίχως ουσία όμως πέφτουν πάνω σε ύφαλο σε καθε εποχή παίζει κάποιος που θα ψαχτεί για να δειχτεί κι εκείνος λίγο να φανεί ,πάση θυσία Το σύστημα είναι σάπιο ω,ναι τι πρωτοτυπία απ'τα σύννεφα η πτώση μας φαίνεται τόσο αστεία καθώς επίσης να σου θυμίσω πως οι φασίστες σ'αυτό το χώμα έχουν ριζώσει εδώ και καιρό κι όχι από τότε που γίνανε κόμμα Με τρόπο παράξενο ,η αντίδραση έγινε τάση μα οι φωνές που την εξαπλώνουν απ'ότι ακούω είναι στη χάση ότι κι αν πεις είναι μάταιο ,κι είναι όλοι ανυποχώρητοι και δίπλα στους άσχετους βρήκανε χώρο κι οι ανιστόρητοι Μέσα στο πλήθος θα χαθείς και δε θα μπορείς να επιστρέψεις κρίνε την πάρτη σου ταπεινά κι ύστερα πάλι ξεκίνα τις σκέψεις ειν'η αφύπνιση λέξη μεγάλη και μέσω του στίχου αν γινει μαγκιά σου μα αν δίχως ουσία συνθηματολογείς η αλήθεια ξέφυγε από μπροστά σου Μεγαλοστομίες ,λόγια σκόρπια κι ιστορίες συμβουλάτορες μοιράζουν αφειδώς φιλοσοφίες Μεγαλοστομίες ,κι εύκολες αοριστίες ευτυχώς μικρόφωνο έπιασε πλήθος από μεσσίες

Σε πείσμα των καιρών λοιπόν με βλέπεις πως για σπάσιμο μπάσιμο με χαμόγελο κάνω μοιάζω στο χάσιμο μα συγκροτώ δυνάμεις όσο στάσιμο σε βλέπω κάτω κρατώ το μυαλό μου σε απόσταση απ'το βάλτο Της απόγνωσης που καθημερινά με στυλ βουτάς παραπατάς σε δρόμους άδειους σε βλέπω παραμιλάς δειλά συστήνεσαι κι ο φόβος το μεγάλο αφεντικό σου πως σου πέρασαν τόσα σκατά μες στον εγκέφαλο σου Στην καλοκουρδισμένη σου ζωΉ βάλανε φόκο για να ξεχρεώνεις τα όνειρα σου όλα πλέον με τόκο ,μόκο! τόσα χρόνια τόσα πολλά μονιασμένα πιόνια τόσα φώτα στα σαλόνια πλήθος κράνη και καδρόνια Τρομαγμένα αμνοερρύφια μ'αστεία ηλίθια πηλίκια στα λύκεια να σπρώχνουν την προμήθεια κομμένη η σιωπή αποδείχτηκε κακή συνήθεια στη λήθη ας χαθεί πλέον δε ζητάω για βοήθεια. Κι ίσως άκρη να μη βρούμε και μια ζωή να την περάσουμε στα λόγια κι ότι αξιζει απ'όσα ζουμε είναι το όνειρο που ζει και μες στα υπόγεια πριν ο φόβος γινει νόμος κάνω το γέλιο μου για τα κοράκια ασπίδα κι ειν προς το παρόν ο δρόμος ο μόνος που έχω να αποφύγω την παγίδα Και τόσο απλό να σε κατηγορήσουν αν απομονώσουν λέξεις με ρουφιάνο δημοσιογράφο αν θα μπλέξεις θα'θελα εις το εξής ένα κουβά ζεστά σκατά να λούζει αυτόματα κάθε λακέ στην κάμερα μπροστά Μπροστά μοστράρουν ποσοστά για να μας πείσουνε ξανά πως φταίμε εμείς για τα δεινά όλα του τόπου ,κι επιτόπου αναλύσεις επί αναλύσεων με όρους οικονομικούς που δε σου λένε τίποτα κι ομως ξερνάς σαν τους ακούς Ειν'η συμβίωση μ αυτούς αθλος πραγματικός στο λέω θέλει πείσμα ποιος αλλαγές ζητά , κάτσε να βρούμε κάνα βύζμα αλληλεγγύη λέξη ενός παλιού καλού καιρού κι όλοι απ'τα κλεμμένα του υπουργού στα μπάνια του λαού Βαδίζουμε στα κουτουρού μέσα στης ιστορίας τον ρου στην εποχή του υδροχόου κάποιοι τρελοί είπαν πως αλλού θα'παν τα πράγματα ,μα δεν ελπίζω πια σε θαύματα και μια παγίδα ακόμα αποφεύγω δίχως τραύματα Κι ίσως άκρη να μη βρούμε και μια ζωή να την περάσουμε στα λόγια κι ότι αξιζει απ'όσα ζουμε είναι το όνειρο που ζει και μες στα υπόγεια πριν ο φόβος γινει νόμος κάνω το γέλιο μου για τα κοράκια ασπίδα κι ειν προς το παρόν ο δρόμος ο μόνος που έχω να αποφύγω την παγίδα

Είναι το χθες το καταφύγιο του σήμερα πολλές φορές τα εφήμερα δε βλέπεις δεν αναγνωρίζεις έγκαιρα και βήματα γρήγορα ,μ΄όνειρα καταλύματα θυμάσαι πάλι κάναμε προτού μας βρουν τα κύματα Χαμένος μέσα σε μεγαλυτέρων διηγήσεις απορείς πως έκατσαν παράγοντες κατάλληλοι να γεννηθείς να ζήσεις ,ανατολές και δύσεις και να που πλέον διηγείσαι εσύ μέσα από εκρήξεις Συναισθημάτων κι αναμνήσεων μακριά από πίκρες κρατώντας μόνο τα καλά τα γέλια μες στις νύχτες κρατώντας την εικόνα αυτού του φίλου ζωντανή που απρόσμενα την έκανε ένα φθινοπωρινό πρωί Είναι ένα μέρος μου ακόμα κεί ξέρω καλά το δρόμο κι ας μην κάνω συχνά ταξίδι μες στο χωροχρόνο κρατώ μια υπενθύμιση για να δίνω αγάπη σ'αυτούς που θέλω δίπλα μου να μη γυρνώ την πλάτη Κι εκεί που νόμιζα πως χάθηκε η ανεμελιά ανθρωποί μ'έκαναν να νιώσω όπως παλιά να λύσω τη θηλιά και τότε αντίκρυσα το συνεχές βρίσκοντας τόπο ονειρικό στις πιο όμορφες διαδρομές Μόνη πατρίδα μας ελευθερίας στιγμές απο το χθες περίπατοι στου χρόνου τις πιο όμορφες χαρακιές σηκώνω το ποτήρι μου ψηλά κι ενστικτωδώς το χώμα βρέχω για όσα πήρε κι όσα άφησε ο καιρός Μ'ένα τραγούδι όπως πάντα προσπαθώ να σπάω σύνορα κρατάω το κεφάλι μου ψηλά, τα ματοτσίνορα κλειστά ,φτιάχνω εικόνες ,ονειρεύομαι κι ελπίζω στους δρόμους που ανταμώσαμε καμιά φορά γυρίζω Ανάμνηση κλεισμένη μες την αγκαλιά του χρόνου μου βγάζει το συναίσθημα της θλίψης και του πόνου οτι έγινε ας ήταν για καλό κι ας μείνει κάτι βαρέθηκα οι άνθρωποι να μου γυρνούν την πλάτη βαρέθηκα να χάνομαι σε σκέψεις ,να φοβάμαι τα όνειρα που έκανα μικρός πάλι θυμάμαι τον ουρανό κοιτούσαμε μαζί κι εσύ θυμήσου ενα κουπλέ απο μόνο του γέμιζε την ψυχή σου οι νύχτες μελαγχολικές μα δεν το βάζω κάτω τις πίκρες και τα δάκρυα τα ήπια άσπρο πάτο σκοτάδι στον ορίζοντα μα τραγουδάω ακόμα με αγαπή και ψυχή μήπως του δώσω λίγο χρώμα Μόνη πατρίδα μας ελευθερίας στιγμές απο το χθες περίπατοι στου χρόνου τις πιο όμορφες χαρακιές σηκώνω το ποτήρι μου ψηλά κι ενστικτωδώς το χώμα βρέχω για όσα πήρε κι όσα άφησε ο καιρός

Πίσω απ το γκισέ στημένος πάντα γιακάς κουμπωμένος ως ψηλά με βλέμμα που δεν έχει για να πει πολλά απ τις εννιά βρισκεται εκεί στο ραντεβού πιστός γραφείο στην εντέλεια ,μιλάμε τίγκα τακτικός Είν ο κυρ γιώργης ,μεγάλωσε κάπου στην επαρχία οικογένεια δεξιά κι αυτός κόντρα στην εφηβεία στην πορεία τον στέλνανε συχνά στην εκκλησία τον κακό δρόμο μην πάρει βρήκαν και κατι βιβλία Μ'αμφιλεγόμενο περιεχόμενο μες στο συρτάρι επόμενο ν ανησυχήσουν για το παλικάρι να ξελαμπικάρει έφυγε αθήνα για σπουδές δε χρειαζόταν το χαρτί είχε δυό θείους βουλευτές Ένα γαλάζιο κι ένα πράσινο νεοεκλεγέντα μαύρο πρόβατο για τη φαμίλια μα έγινε η κουβέντα α ρε γιώργη τυχεράκια μέλλον έτοιμο στρωμένο στην ελλάδα των 80άζ ρούχο χιλιοφορεμένο Συνηθισμένο στόρυ αλλάζουν μόνο οι χώροι ξέρεις και συ ένα κυρ γιώργη που τον ζουσανε δυο-τρεις αβανταδοροι Λίγο κάτω του μετρίου οι επιδόσεις στη σχολή όσο κι αν έδειχνε πως αυτό μόνο τον απασχολεί βάλθηκε να γνωρίσει τη νυχτερινή ζωή της πόλης σε μια ντισκοτέκ τα έμπλεξε με μια τύπισα εξ ώλης Και προώλης ,άμαθος στις γυναίκες καθώς ήταν γρήγορα ξανά μονάχος ο γιώργης έφαγε ήττα γνώρισε όλες τις πιάτσες του έρωτα του αγοραίου έχοντας ,ύφος ωραίου και στιλάκι ,ναζωραίου Ψηλός κι αδύνατος μα κάπου εκεί του γέρου του η φωνή στ'αυτιά του θόρυβος ηχούσε εκ τηλεφώνου προσταγή "Τέλειωνε τις σπουδές σου κι άσε τις σπατάλες μη θαρρείς πως τα λεφτά μου όλα θα πηγαίνουν στους νταβαδες" Λες να τον είδαν μάτια στα δρομάκια κι έφτασε το νέο ως το χωριό του δε θα ήτανε και τόσο ακραίο μα δεν ήξερε πως για το γέρο του κάποτε όπου κι αν πας λέγαν "ο τύπος είναι μέγιστος κωλομπαράς!" Συνηθισμένο στόρυ αλλάζουν μόνο οι χώροι ξέρεις και συ ένα κυρ γιώργη που τα φραγκα του τρωγαν κρεατεμπόροι Επόμενη σκηνή ορκομωσία κι όμως έχει σημασία εκεί του φέρανε να γνωρίσει και την Τασία κόρη γνωστού φραγκάτου απο διπλανό χωριό σιγουράκι εγγυημένο έμελλε να ναι προξενιό Και γιατί όχι; Αφού είχαν ένα βασικό σημείο κοινό αντίρρηση δεν ξέραν πως να φέρουν κι έτσι ένα πρωινό δώσανε λόγο σαν το φανταρικό τελειώσει κι η δουλειά στεριώσει με κουμπάρο ορνιθολόγο Ξάδερφο ,γάμος μετά από λίγες μόνο κυριακές και στα μπαμ ξανά αθήνα δίπλα σ αγνωστων ορδες σπίτι προίκα στα πατήσια και στ αλήθεια ένιωθε ευτυχής έτοιμο στο πιάτο τι άλλο έμεινε να βρεις; Κι ήρθε εκείνη η δευτέρα ,αποφράδα μέρα ξεκινούσε κάτι που εύκολα δε θα το έλεγες καριέρα χτύπησε λοιπόν την κάρτα του και κάθισε στο θρόνο άρχισε να δείχνει πως επιβραδύνουμε τον χρόνο Συνηθισμένο στόρυ αλλάζουν μόνο οι χώροι ξέρεις και συ ένα κυρ γιώργη που μια κυριακή παντρέψαν με το ζόρι Και κοίτα πως με έφερε η ανάγκη από κοντά να τον παρατηρώ δυό και μισή δεκαετίες μετά στην ίδια θέση καθισμένος και το οκτάωρο θάνατος αργός γαμωσταυρίδια προς το μέρος του όμως αυτός Δε συγκινείται άλλωστε μες στο κεφάλι του πολλά το γιό του έχει να τον περιγελά ,κι αυτή η Τασία μονίμως κολλημένη στο κουτί μπροστά σε αφασία αποχαυνωμένη ,δεν του δίνει σημασία Λες να κανε λάθος επιλογές σε γάμο και σπουδές σκέψεις περνάνε απ το κεφάλι του πολλές μα τι τα θες τα χρόνια πέρασαν κυρ γιώργη ακολουθώντας εντολές κι ως θεατής τα έβλεπες μα αντί για σινεμά γκισές Το τζάμι αυτό το ψεύτικο βλέπεις τι καθρεφτίζει μια σκουριασμένη μηχανή που έμαθε να σφυρίζει σε λάθος σκοπό και θα στο πω μόνος σου να μη νιώσεις ζωές τελειωμένες τίγκα παίζουν τόσες περιπτώσεις Συνηθισμένο στόρυ αλλάζουν μόνο οι χώροι ξέρεις και συ ένα κυρ γιώργη που απλά γέρασε προτού να νιώσει αγόρι

Δεύτε λάβετε σκότος επειγόντως βλέπεις πως επί του παρόντος barcode κοσμεί τον σβερκο του κάθε ανθρωποειδούς προιόντος πρώτος ανακηρύσσεται εκείνος που ύπουλα ξέρει να ελίσσεται βρίσκοντας τρόπους να μεταχειρίζεται φοβίες και συναισθήματα τρίτων Μέσω των θρησκειών και των προπαγανδιστικών παρασίτων νέο μεσαίωνα χτίζουμε κι έντονα μας ακούς μ ουρλιαχτά σαν των λύκων σ ένα ακαταπαυστο προσκύνημα αντίθετο προς κάθε κίνημα που κάποιο μήνυμα δίνει απελευθερωτικό ,"Μα για στάσου ,φωνάζουν τα είδωλα Όλοι σου λένε για αγάπη προς τον πλησίον σου αναμφίβολα μα ας'την αγάπη να φύγει μακριά οταν ο πλησίον διαφέρει σε θρήσκευμα γέμισε φόβο την μικρη σου καρδιά οταν κάποιος δεν έχει ανάγκη σε κάποιο μεσσία να πιστέψει , μονάχα στο κάθε βουνό και φαράγγι Μονάχα στο εδώ και το τώρα ,του σύμπαντος δώρα ,σαν οποροφώρα καρπούς που μοιράζουν στον άνθρωπο ελπιδοφόρα βλέπεις η Πανδώρα πως αφησε Εκείνη κλεισμένη μέσα σε πιθάρι όπως του Διογένη να μένει κρυμμένη θαμμενη κι αγανακτισμενοι πολιτες ,σ'αναμονη των θεων! Επιστροφή κυνικών μέσα απ'τη ζούγκλα αυτή του μπετόν μη μου αποκρυπτεις τον ηλιο ,των ανεμομύλων κυνήγι δονκιχωτικό δήθεν αίσθημα πνευματικό ,επιφανειακό .μακριά απ την ουσία σαν ηλίθια συνήθεια που απέμεινε να βοηθά μες στην απελπισία Δεύτε λάβετε φως ,άδικος κόπος κι ακούγεται ο κρότος από την πέτρα που ο αναμάρτητος με σιγουριά την πέταξε πρώτος όλοι στο πανηγύρι πρωταρχικό ρόλο παίζει η μάσα σταυροί,καντήλια,θυμιατά και μαύρα ράσα Σκήπτρα χρυσά κι αραχνούφαντοι καινούργιοι μανδύες υπό το φως των κεριών και πολυελαίων γνωσττές ψαλμωδίες όλος ο κόσμος να΄ναι καλά ,πήρε τ'αυτί μου σε μια προσευχή εκτός από έγχρωμους,αλλόθρησκους και παιδιά που δεν έχουν βαπτιστεί Πολιτικά παντρεμένοι νεκροί δε θα διαβάζονται ποτέ αποδεκτό είναι μονάχα ότι ξεπερασμένο και πιο ντεμοντέ ιερός πόλεμος σκοταδικός αναδύεται μέσα από διδαχές πολιτικό το συμφέρον κι οι τσέπες βαθιά από τις αποδοχές Δεύτε προλάβετε θέση ,πρώτο τραπέζι για τον παράδεισο τον ενοχλητικό το γείτονα στείλτε στην άβυσσο λειτούργημα ,μικροί μισθοί ,μικρή περιουσία μάυρη σελίδα σε μια ιστορία που κοσμεί των παιδιών τα βιβλία Ειν'ακριβά τα νοίκια έξω απ του παράδεισου τις πύλες άλλοι μένουν σε τρώγλες ,άλλοι μένουν σε βίλες και για να συντηρούν τους δεύτερους οι πρώτοι ζούνε δίχως φως λες κι ο αγνός κατοικεί πάντα μες στα σκότη

Στα χρόνια της μετάλλαξης πρέπει να επιλέξεις άρνηση δεν παίζει πλέον θα σαι θύμα στις ορέξεις των ενστίκτων ,εκείνων που φύση βαφτίζεις μέσα τους σαπίζεις με του εγώ σκέψεις και πραξεις ή θα αλλάξεις Την αλήθεια σου ,χώρο να δωσεις στη δική μου ν αναπνεύσει cerebro έφτασε η ώρα να εκπέμψει πριν οριστικά να εκπέσει αυτός που λες πολιτισμό τυφλοί πολλοί μα Κάλχα δε θα βρεις να δώσει το χρησμό Λησμόνησαν πως είναι να κοιταν στον ουρανό ψηλά συνήθισαν να έρπονται δαγκώνουν στα τυφλά κατηγορώ αδιαφορώ ίσον προσπερνώ και συντηρώ κάθε κουφάρι κι ιερό κι αν είναι το όνειρο νεκρό Ιερότερο όλων ,περιφερομενο πτωμα δεμένο το μαινόμενο κακό εαυτό μας με βλέμμα σκυμμένο τον κοιτάμε προσπαθώντας ν'αποφυγουμε τη σύλληψη παρατηρητές σε βρώμικη ανίερη σκύλευση Το λένε σκύλευση βρωμικη σκυλευση το λένε σκύλευση πριν οριστικά να εκπέσει αυτός που λες πολιτισμό το λένε σκύλευση βρωμικη σκυλευση το λένε σκύλευση τυφλοί πολλοί μα Κάλχα δε θα βρεις να δώσει το χρησμό Σε ένα κόσμο μίζερο ψάχνω να βρω αντίδοτο με μια επανάσταση όνειρο ανεκπλήρωτο απόδοση μηδενική σε ,στημένο στοίχημα σου φύλαξε η πατρίδα το τελευταίο χτύπημα Τυφλή η κοινωνία που μεγάλωσες και άδικη σ'ένα κελί αόρατο είμαστε όλοι κατάδικοι σιωπή η διδαχή που είχες ,στα σχολεία σου σε μια κορνίζα κρέμασες ,τα μεγαλεία σου Το πτώμα σου το σύρανε με άρμα μες το Σύνταγμα δημοκρατία ζήτησες απέτυχε το πείραμα ηθικής απόστημα, πολιτικό ντελίριο ατάλαντος ο θίασος ,κουφό ακροατήριο Θάνατος η λύτρωση μέσα στην απομόνωση μπροστάρης στα οδοφράγματα ενάντια στην απόγνωση φόρεσες χαμόγελο μπροστά στα αφεντικά σου πρόδωσες τα θέλω σου ,έφαγες τα παιδιά σου Ενθάδε κείται Ελλάδα κ ο πολιτισμός ολάκερος η κάθε σου θυσία και ο κάθε πόνος μάταιος σκύλευση ψυχής και ο εχθρός μες τον καθρέφτη το κάστρο το απόρθητο ,τώρα πια πέφτει Το λένε σκύλευση βρωμικη σκυλευση το λένε σκύλευση το πτώμα σου το σύρανε με άρμα μες το Σύνταγμα το λένε σκύλευση βρωμικη σκυλευση το λένε σκύλευση δημοκρατία ζήτησες απέτυχε το πείραμα να λυσω τα σκοινια μου δεν μπορω να σηκωθω σε ματωμενο παραμενω σκηνικο κι ακομα εδω Το λένε σκύλευση βρωμικη σκυλευση το λένε σκύλευση πριν οριστικά να εκπέσει αυτός που λες πολιτισμό το λένε σκύλευση βρωμικη σκυλευση το λένε σκύλευση δημοκρατία ζήτησες απέτυχε το πείραμα